Ζωή στο Θέατρο της Αρχαίας Μεσσήνης !!

Ζωή ετοιµάζεται να αποκτήσει και πάλι –23 αιώνες µετά τη γέννησή του – ένα από τα µεγαλύτερα θέατρα του αρχαίου ελληνικού κόσµου, εκείνο της αρχαίας Μεσσήνης. Περισσότεροι από 1.400 λίθοι αυθεντικού.
υλικού θα πάρουν τη θέση τους στο κοίλο και θα δώσουν στο θέατρο έως το τέλος του 2011 περίπου 3.000 θέσεις. Στην αρχική του µορφή το µνηµείο που είχε 11 κερκίδες – όπως και το θέατρο της αρχαίας Επιδαύρου – µπορούσε να φιλοξενήσει περίπου 12.000 θεατές.
Σήµερα στο θέατρο, που βρίσκεται σε απόσταση µόλις 50 µ. από την Αγορά της πόλης που έχτισε ο Επαµεινώνδας το 369 π.Χ., σώζονται στην αρχική τους θέση µόλις τέσσερις σειρές εδωλίων από ασβεστόλιθο. Οταν ολοκληρωθούν τα έργα στο τέλος του έτους, τα οποία θα αρχίσουν την άνοιξη µε χρηµατοδότηση του Ιδρύµατος Σταύρος Νιάρχος, το θέατρο θα έχει αποκτήσει συνολικά 24 σειρές, σύµφωνα µε τη µελέτη που υπογράφει ο αρχιτέκτονας Ηλίας Μουτόπουλος, ενώ το νέο υλικό που θα χρησιµοποιηθεί δεν θα υπερβαίνει το 30%.
Η επέµβαση στο θέατρο της αρχαίας Μεσσήνης δεν θα αλλάξει µόνο την εικόνα..
του θεάτρου, αλλά και ολόκληρου του αρχαιολογικού χώρου – της µεγαλύτερης και καλύτερα διατηρηµένης ελληνιστικής πόλης στην Ελλάδα που ανασκάπτει εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες ο καθηγητής Πέτρος Θέµελης. Πριν από µία δεκαετία µόνο να φανταστεί µπορούσε κάποιος τη θέση του θεάτρου µε την εντυπωσιακή σκηνή µήκους 33 µ. και πλάτους 4 µ. και την πλακόστρωτη από πολύχρωµες λίθινες πλάκες ορχήστρα που λειτούργησε από τον 3ο αι. π.Χ. έως και τον 5ο αι. µ.Χ. Και αυτό διότι ήδη από τον 4ο αι. µ.Χ. είχε αρχίσει η λιθολόγησή του, ενώ όταν σταµάτησε να χρησιµοποιείται µετατράπηκε σε «λατοµείο» από τους κατοίκους της περιοχής. Εικόνα που δεν άλλαξε παρά µόνο όταν άρχισε η ανασκαφή του µνηµείου που είναι σηµαντικό όχι µόνο λόγω της όψης του – ήταν κοσµηµένο µε ανδριάντες γύρω από την ορχήστρα και διέθετε καµαροσκέπαστη είσοδο – αλλά και λόγω της ιστορικής του σηµασίας καθώς εκεί πραγµατοποιήθηκε η κρίσιµη συνάντηση του Φιλίππου E’ της Mακεδονίας και του στρατηγού της Συµπολιτείας Αράτου το 214 π.X., µια µέρα µετά τη λαϊκή εξέγερση και τη σφαγή των αξιωµατούχων της πόλης και διακοσίων εύπορων πολιτών.