Περί βλακών και ηλιθίων

του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
O υπουργός Οικονομικών μίλησε για το μεσοπρόθεσμο την περασμένη Πέμπτη εν μέσω απεργίας των ΜΜΕ. Ουσιαστικά, ανήγγειλε μεσοπρόθεσμα οικονομικά δράματα σε πλήθος ελληνικών σπιτιών και τα παρουσίασε ως μία αναγκαιότητα για να μην καταρρεύσει η χώρα. Και πάλι περιμέναμε στην ομιλία του να εξηγήσει και γιατί ΔΕΝ είχαμε και ΔΕΝ έχουμε κράτος δικαίου. Και, ως φυσιολογική συνέχεια, περιμέναμε να μας υποσχεθεί ότι θα αποκτήσουμε κράτος δικαίου.
Οι βασικοί άξονες ενός κράτος δικαίου είναι η ισονομία και η ισοπολιτεία. Οι νόμοι ισχύουν για όλους και εφαρμόζονται από όλους. Οταν παραβιάζονται, τότε τιμωρούνται όλοι, όπως ο νόμος ορίζει και όχι όπως επιθυμούν οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί. Στα δημόσια ταμεία εισφέρουν όλοι ανάλογα με τις δυνατότητές τους και όχι ανάλογα με τη θέλησή τους. Η Σουηδία, στην οποία έζησε και γαλουχήθηκε ο πρωθυπουργός μας, είχε σχεδόν καταστήσει σημαία της τον σκηνοθέτη Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Οταν εκείνος αρνήθηκε να εισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του και ζήτησε διακριτική μεταχείριση, γιατί δεν ήταν «ίσος και όμοιος στην προσφορά προς τη Σουηδία με τον κάθε Σουηδό», η Σουηδία εφάρμοσε αυτό που η δεύτερη πατρίδα του πρωθυπουργού μας, η Αμερική, είχε καταστήσει διά στόματος Κένεντι δόγμα.
«Δεν μετράμε πόσα εγκλήματα έχει κάνει η Αμερική (Σουηδία-Ελλάδα κλπ) σε βάρος σου, αλλά τι έχεις κάνει εσύ για την Αμερική». Ο Μπέργκμαν πέθανε στην αλλοδαπή, γιατί η Σουηδία αξίωνε ως τον θανατό του και την τελευταία σουηδική κορώνα ως φόρο. Στην Ελλάδα οι πολιτικοί ταγοί των τελευταίων δεκαετιών στα οικονομικά και στον συντονισμό τους θα έπρεπε α λά Ισλανδία να οδηγηθούν σε δικαστικές έρευνες για τις δεδομένες ευθύνες τους. Αντί αυτού συνεχίζουν να προκαλούν με την άρνησή τους να εφαρμόσουν τις αρχές της ισονομίας και της ισοπολιτείας, να θέσουν σε λειτουργία ένα κράτος δικαίου.
Οσα ανακοίνωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου και επικύρωσε ο πρωθυπουργός έχουν δυο πλευρές: την πλευρά της αναγκαιότητας και την πλευρά της ΑΔΙΚΙΑΣ. Είναι αναγκαία τα μέτρα και μερικά από αυτά (οι περικοπές στα δημόσια έξοδα κ.α.) είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ομως, τα μέτρα αυτά για διάφορους βάσιμους και αβάσιμους λόγους δεν ικανοποιούν την απαίτηση των πολιτών για κράτος δικαίου. Οι φοροφυγάδες και οι άρπαγες του δημόσιου πλούτου έβγαλαν έναν ακόμα στεναγμό ανακούφισης μετά τις ανακοινώσεις για το μεσοπρόθεσμο και την έκκληση του πρωθυπουργού για συνεργασία μεταξύ δυνάμεων ετερόκλητων, δυνάμεων που έχουν διαφορετικούς στόχους και στην πράξη δεν συμφωνούν ούτε καν στην αγωνία για τη σωτηρία του τόπου. Μερικές αγωνιούν για τη σωτηρία των δικών τους πρωταγωνιστών στη λεηλασία κ.λπ.
Οταν μια χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο τόσο μεγάλο και το επιτελείο κάνει τόσο σημαντικές ανακοινώσεις, πρώτα βάζει πάνω στο τραπέζι έναν φάκελο, λέγοντας ότι «εδώ μέσα είναι τα ονόματα των υπευθύνων της λεηλασίας και πάνε αρμοδίως για κυρώσεις». Και ύστερα ανακοινώνει τα μέτρα. Υποσχέθηκαν από την πρώτη στιγμή ότι θα το πράξουν και θα τους παραδώσουν αρμοδίως, κάτι που είναι πολύ εύκολο. Δεν το έπραξαν, δεν θα το πράξουν. Είναι βλαξ όποιος πιστεύει και τα ελάχιστα από όσα λένε περί δήθεν πραγματικού κινδύνου. Και το καταλαβαίνουν, και απτόητοι συνεχίζουν να μας θεωρούν ηλίθιους. Η μόνη απόδειξη ότι δεν ισχύουν αυτά είναι να βάλουν το «dvd» στο τραπέζι. Οπως τότε που ο πρωθυπουργός έβαζε το πιστόλι…