Toυ Θανάση ΠετράκουΕπωμίζονται μεγάλες ευθύνες όσα μέλη της πλειοψηφίας (ευτυχώς όχι όλοι) υπερψήφισαν την απαίτηση του κ. Τατούλη να εξουσιοδοτηθεί για να διερευνήσει τη δυνατότητα δημιουργίας «Ειδικής Οικονομικής Ζώνης» στην Πελοπόννησο.
Η μετατροπή της Πελοποννήσου σε Ειδική Οικονομική Ζώνη θα σημάνει, ανεξάρτητα από προθέσεις, τη μετατροπή της Πελοποννήσου σε αποικιακή ζώνη του Γερμανικού Κεφαλαίου. Διότι Ειδική Οικονομική Ζώνη σημαίνει περιοχή με διαφορετικό φορολογικό, εργασιακό και διοικητικό καθεστώς σε σχέση με την υπόλοιπη επικράτεια της χώρας. Συνεπώς δεν είναι εργαλείο ανάπτυξης της Πελοποννήσου προς το συμφέρον των ανέργων, των εργαζομένων, των αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων της Πελοποννήσου, αλλά ένα εργαλείο του κεφαλαίου, κυρίως του Γερμανικού, με στόχο την κινεζοποίηση της Πελοποννήσου. Συνεπώς «καλή» Ειδική Οικονομική Ζώνη δεν μπορεί να υπάρξει, όπως φαντασιώνεται ο κ. Τατούλης.
Η «Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου», μετά τα δημοσιεύματα του τύπου στα τέλη Ιουλίου ότι το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών ετοιμάζει τη δημιουργία περιφερειών που θα υπόκεινται σε ειδικό καθεστώς, με δικό τους εργατικό δίκαιο, ιδιαίτερο φορολογικό σύστημα, καθώς και ειδικό τρόπο σχεδιασμού των επιχειρήσεων, όλα αυτά υπό την αιγίδα ενός εντεταλμένου της κυβέρνησης, ο οποίος θα βρίσκεται στην αποκλειστική υπηρεσία των ξένων επενδυτών, έθεσε το θέμα με επερώτηση στα τέλη Ιουλίου. Επανήλθαμε με νέα επερώτηση μετά τις 10 Οκτωβρίου, όταν ο κ. Τατούλης είπε ότι όραμά του για την ανάπτυξη της Πελοποννήσου είναι και η μετατροπή της Πελοποννήσου σε «Ειδική Οικονομική Ζώνη» ή Ε.Ο.Ζ.
Τι είναι όμως αυτές οι ζώνες, που στοχεύουν και πώς λειτουργούν όπου εφαρμόστηκαν;
Είναι όντως ένα εργαλείο ανάπτυξης που η αριστερά δεν μπορεί να καταλάβει; Είναι απλά ένα διοικητικό μέτρο που θα διευκολύνει την αναπτυξιακή διαδικασία σε μια συγκεκριμένη και εκ των προτέρων προσδιορισμένη περιοχή (ζώνη); Είναι έμπνευση του Τατούλη η υπάρχει διεθνής εμπειρία με συγκεκριμένα αποτελέσματα;
Με τον όρο αυτό προσδιορίζονται διάφορες οριοθετημένες περιοχές οι οποίες συνήθως έχουν διαφορετικό φορολογικό, εργασιακό ή/και διοικητικό καθεστώς σε σχέση με την υπόλοιπη επικράτεια της κάθε χώρας.
Τη συζήτηση για την ανάπτυξη τέτοιων ζωνών επισήμως στη χώρα μας άνοιξε το καλοκαίρι ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομίας Στέφαν Κάπφερερ, ο οποίος υποστήριξε πως «οι γερμανικές επιχειρήσεις δεν χρειάζονται εγγυήσεις για να επενδύσουν στην Ελλάδα, αλλά να διαμορφωθεί ένα ελκυστικό πλαίσιο προσέλκυσης επενδύσεων.
Ένα τέτοιο πλαίσιο πρέπει να περιλαμβάνει ειδικές οικονομικές ζώνες με ξεχωριστό νομικό, διοικητικό και εργασιακό καθεστώς, προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδυτές…».
Στο ελληνικό μοντέλο διαχείρισης τέτοιων ζωνών κατά τους Γερμανούς αξιοποιούνται τα ευρωπαϊκά κονδύλια του Ε.Σ.Π.Α. κάτω από την «άριστη συνεργασία» των υπουργείων Οικονομίας Ανάπτυξης Γερμανίας – Ελλάδας, με τρεις κινήσεις:
Πρώτον: Η Γερμανία βάζει όρους και ζητεί προϋποθέσεις και ευνοϊκές συνθήκες για να επενδύσει στην υπερχρεωμένη Ελλάδα.
Δεύτερον: Η Γερμανία προτείνει Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (Ε.Ο.Ζ.) και συνδέει την αξιοποίηση του Ε.Σ.Π.Α. αποκλειστικά με τις ζώνες αυτές.
Τρίτον: Η Γερμανία απαιτεί να επενδυθεί το Ε.Σ.Π.Α. με δικούς της όρους (ευνοϊκούς για τη γερμανική οικονομία), αποκλειστικά στις υπό γερμανική διαχείριση Ε.Ο.Ζ. και η Ελλάδα… υπακούει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου