«Κλείδωσε» το PSI

Τη σφραγίδα του Τσάρλς Νταλάρα περιμένουν σήμερα με την επιστροφή του στην Αθήνα, κυβέρνηση και τρόικα για να κλείσουν οι τελικοί όροι της συμφωνίας για τo PSI. Ο υπουργός Οικονομικών κ. Β. Βενιζέλος έχει έτοιμη την τροπολογία που θα επιτρέψει την ενεργοποίηση των CACs, της ρήτρας συλλογικής ευθύνης, η οποία αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή το αργότερο έως τις 9 Φεβρουαρίου, προκειμένου βάσει του χρονοδιαγράμματος η διαδικασία ανταλλαγής των ομολόγων να ολοκληρωθεί στο πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου.
Η απομείωση του χαρτοφυλακίου των ομολόγων του ιδιωτικού τομέα, συνολικού ύψους €206 δις, συμφωνήθηκε να είναι 50% στην ονομαστική αξία, που αντιστοιχεί σε σωρευτική ζημία της τάξεως του 70%. Από το υπόλοιπο 50%,πέραν του κουρέματος, το 15% (του συνόλου) αναμένεται να δοθεί σε διετή ομόλογα του EFSF και το εναπομένον 35% σε 30ετή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, με μεσοσταθμικό επιτόκιο 3,7%. Το επιτόκιο θα αυξάνεται με βάση ρήτρα συνδεδεμένη με το ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας που θα αυξάνεται βάσει των προοπτικών της οικονομίας τα τελευταία χρόνια. Με βάση τους κανόνες εποπτείας και κεφαλαιακής επάρκειας, τα νέα ομόλογα θα αποτιμηθούν σε τρέχουσες τιμές, με αποτέλεσμα η επιβάρυνση σε όρους καθαρής παρούσας αξίας (NPV) να είναι της τάξης του 70%. Για την εκτίμηση της σημερινής επίπτωσης, από το ποσό αυτό, φυσικά, θα πρέπει να αφαιρεθεί η επίπτωση 21% του αρχικού PSI του Ιουλίου, η οποία έχει ήδη εγγραφεί και αποτυπωθεί στα αποτελέσματα των τραπεζών.
Ωστόσο, η πραγματική συνολική επιβάρυνση δεν προσδιορίζεται αποκλειστικά από το ποσοστό του 70% καθώς θα πρέπει να συνυπολογιστούν: η φορολογική μεταχείριση των ζημιών. Σήμερα προβλέπεται δυνατότητα συμψηφισμού με μελλοντικά κέρδη στη διάρκεια 5ετίας. Ωστόσο η διάρκεια αυτή ενδέχεται να επιμηκυνθεί σημαντικά.
Επιπλέον, η λογιστική μεταχείριση των ζημιών που εξαρτάται από την κατανομή των ομολόγων στα επιμέρους χαρτοφυλάκια της κάθε τράπεζας Η τελική πραγματική επιβάρυνση μπορεί έτσι να διαμορφωθεί σε ένα εύρος 58%-65%, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι για τα ομόλογα που θα διακρατηθούν η πραγματική ζημία σε βάθος χρόνου βαίνει μειούμενη όσο πλησιάζει η ωρίμανσή τους.