Ως πρωθυπουργός σε αναμονή, αλλά και… ευρωπάρχης, εμφανίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιάζοντας το πρόγραμμα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Απέχει μεν από το πολιτικό πρόγραμμα το οποίο ήταν αναρτημένο στο Διαδίκτυο και οραματιζόταν την αλλαγή στην Ελλάδα, την Ευρώπη και ολόκληρη την υφήλιο στα πρότυπα των πολιτικο-κοινωνικών πεποιθήσεων των συνιστωσών του, αλλά διατηρεί με διαφορετική διατύπωση πολλές από τις διαστάσεις αυτού του οράματος. Κυρίως βασίζεται στην προσδοκία ότι θα γίνει αποδεκτό από τους δανειστές, ότι η εκροή των δισεκατομμυρίων προς την πλευρά μας θα συνεχισθεί, ότι δεν πρόκειται να συμβεί «ατύχημα» στη χώρα είτε τώρα, είτε όταν βρίσκεται στην εξουσία και όλα θα εξελιχθούν με γραμμική ακρίβεια για να επιτευχθούν οι στόχοι.
Στην παρουσίαση του προγράμματος, ο Αλ. Τσίπρας αγνόησε επιδεικτικά τα μηνύματα που στέλνουν όλοι οι διεθνείς παράγοντες, πιστός στη γραμμή «της ισορροπίας του τρόμου» που ανέπτυξε πριν από μερικές ημέρες, θεωρώντας βέβαιο, αλλά και αναγκαίο όπως προκύπτει από την προσεκτική ανάγνωση του περιεχομένου, ότι η Ευρώπη όχι μόνο δεν θα τολμήσει, αλλά και θα στέρξει. Πήγε μάλιστα ακόμη παραπέρα χαρακτηρίζοντας το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ «σχέδιο-πυξίδα για την ευρωπαϊκή Αριστερά», υποστηρίζοντας παράλληλα ότι «η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να γίνει πρωτοπόρα δύναμη αλλαγής στην Ευρώπη»…
Οπως αναμενόταν, ο Αλ. Τσίπρας εκμεταλλεύεται πλήρως το αντιμνημονιακό κλίμα που καλλιεργήθηκε και με τη δική του σημαντικότατη συμβολή τα δύο τελευταία χρόνια και επικεντρώνεται στην ακύρωσή του, υιοθετώντας όμως ταυτόχρονα πολλά από τα μέτρα, τις διαδικασίες και τους στόχους που έχουν ήδη υιοθετηθεί και βρίσκονται σε διαδικασία εφαρμογής. Οι αντιφάσεις που μπορεί να επισημάνει ο προσεκτικός μελετητής είναι πάρα πολλές, αλλά σημασία έχει το μήνυμα που θα προσλάβει ένας κόσμος που ήδη θεωρεί το Μνημόνιο αποκλειστικά υπαίτιο για τα δεινά του.
Ετσι: δίνει δημοψηφισματικό χαρακτήρα «Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ» στις προσεχείς εκλογές και αφού ήδη έχει παρασύρει τους αντιπάλους του στη δική του ατζέντα περί αναδιαπραγμάτευσης, ο ίδιος τονίζει ότι η πρώτη πράξη της «κυβέρνησης της Αριστεράς» μόλις συγκροτηθεί η νέα Βουλή θα είναι η ακύρωσή του, όπως και των σχετικών εφαρμοστικών νόμων, γιατί αποτελεί «μηχανισμό οριστικής χρεοκοπίας και εξώθησης της χώρας σε οικειοθελή αποχώρηση από την Ευρωζώνη, τη μόνη έξοδο από την Ευρωζώνη που είναι θεσμικά δυνατή». Αρα καλύπτει με αυτό τον τρόπο τα νώτα του. Το Μνημόνιο θα φταίει αν οδηγηθούμε στην έξοδο από την Ευρωζώνη, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει υποτίθεται να παραμείνουμε, ενώ είναι αδύνατον να μας πετάξουν, ακόμη και αν η Ελλάδα έλθει σε σύγκρουση με τους εταίρους της!
Κατά τον Αλ. Τσίπρα, τη φραστική ακύρωση του Μνημονίου, θα ακολουθήσει η καταγγελία των επαχθών όρων και η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Από εκεί και πέρα αρχίζει η αναζήτηση της καλής θέλησης των Ευρωπαίων. «Κοινή ευρωπαϊκή λύση» πρέπει να βρεθεί για να αντιμετωπισθεί «το πρόβλημα του συσσωρευμένου χρέους και της χρηματοδότησης της ανάπτυξης», γι’ αυτό «θα διεκδικήσουμε νέα αναδιαπραγμάτευση του χρέους με στόχο τη δραστική μείωσή του, ή ένα μορατόριουμ για το χρέος και αναστολή πληρωμών των τόκων». Ταυτόχρονα θα χρειαστεί «ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης επενδύσεων στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης», αλλά και επανασχεδιασμός του ΕΣΠΑ και αναπροσανατολισμός των ευρωπαϊκών πόρων. Δηλαδή, είναι απαραίτητη η στήριξη από την Ευρώπη που σε πολλά σημεία καταγγέλλεται, όπως και η πολιτική της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου