Παγκόσμια Ημέρα Νέων χωρίς οράματα

Πώς σκέφτονται οι νέοι στην Ελλάδα σήμερα; Τι τους απασχολεί; Κάνουν όνειρα; Ποιες είναι οι προτεραιότητες που βάζουν στη ζωή τους; Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Νέων συναντήσαμε χθες αγόρια και κορίτσια στο κέντρο της Καλαμάτας και τους ζητήσαμε να μας μιλήσουν.
Πάντως, οι βασικές ανησυχίες τους δεν είναι ούτε το να ταξιδέψουν και να γνωρίσουν άλλους τόπους, ούτε το να ερωτευτούν, ούτε το να αλλάξουν τον κόσμο. Τα κύρια που σκέφτονται είναι το επαγγελματικό μέλλον και η οικονομική επιβίωση. Το άγχος γι’ αυτά καταπιέζει ή και εξαφανίζει όλα τα υπόλοιπα. «Η νεότητα, η ανεμελιά, η ενέργεια, ο ερωτισμός των νέων όλο και συμπιέζονται» μας είπε ο Δημήτρης Φράγκος. Από την άλλη, ο Παναγιώτης Χιώτης σχολίασε ότι η κρίση έχει και ένα καλό: «Αυτοπροσδιοριζόμαστε και κοιτάζουμε πιο απλά πράγματα».

Άγγελος Αλεξανδρίδης «Η ελληνική κοινωνία δε βοηθάει»
«Σίγουρα υπάρχουν προβλήματα, αλλά πιστεύω να καλυτερεύσει η ζωή. Εγώ αυτή τη στιγμή είμαι φοιτητής και μ’ αυτά που συμβαίνουν δε βλέπω μέλλον. Ελπίζω όμως να αλλάξουν τα πράγματα. Η ελληνική κοινωνία, πάντως, δε βοηθάει καθόλου όπως φαίνεται. Ας ελπίσουμε ότι θα δώσει κάποιες διεξόδους μπας και γίνει τίποτα».

Κώστας Καβουρίνος
«Αβέβαιο το μέλλον»
«Δύσκολο και αβέβαιο το μέλλον, με τη φτώχεια κ.λπ. Περισσότερο το οικονομικό με προβληματίζει και η δουλειά, το τι θα κάνουμε. Όσο για τα άλλα προβλήματα, σήμερα οι μετανάστες είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε όλη την Ελλάδα, μακάρι να γίνει κάτι γι’ αυτό. Με την ελληνική κοινωνία είμαι ικανοποιημένος, πιστεύω ότι στηρίζει τους νέους».

Παναγιώτης Κανελλόπουλος
«Και για να φύγεις στο εξωτερικό, χρήματα θέλεις»
«Μόνο καλά δεν είναι τα πράγματα για τους νέους. Απογοητευμένοι είμαστε όλοι. Είναι δύσκολο, σκεφτόμαστε τα πάντα, μέχρι και να φύγουμε. Θα δείξει, ελπίζουμε. Αλλά ακόμη και για να φύγεις στο εξωτερικό, χρειάζονται χρήματα και δεν υπάρχουν. Νιώθεις εγκλωβισμένος σε ένα μέρος που δε σου δίνει διέξοδο. Και να ήθελε η ελληνική κοινωνία να βοηθήσει τους νέους, τα πράγματα δεν της επιτρέπουν να το κάνει. Εγώ τώρα είμαι Γ΄ Λυκείου και σκέφτομαι να δηλώσω Φιλολογία Καλαμάτας, λόγω οικονομικών κυρίως».

Δημήτρης Φράγκος
«Τρέξιμο και αγώνας εις βάρος του ρομαντισμού»
«Θολή τη βλέπουμε τη ζωή στην Ελλάδα. Υπάρχουν λίγες ευκαιρίες, τις οποίες πρέπει να δημιουργήσουμε οι ίδιοι. Κατά τα άλλα, αυτό που λέμε νεότητα, η ανέμελη ζωή, η ενέργεια που έχουν οι νέοι, η διάθεση, ο ερωτισμός, όλα αυτά σιγά σιγά έχουν αρχίσει να συμπιέζονται. Και τώρα με τα καινούργια μέτρα θα εξαλειφθούν, ώσπου οι νέοι να φύγουν για το εξωτερικό. Ήδη υπάρχει η τάση να φεύγουν, δηλαδή να ζήσουμε αυτά που έζησαν οι παππούδες μας. Δεν ξέρω αν σε λίγο στην Ελλάδα θα υπάρχει νεολαία, ώστε να μιλάμε γι’ αυτή. Ο νέος θέλει να τρέξει, να βγάλει ενέργεια από μέσα του, να πει πράγματα, αλλά είναι έτσι οι καταστάσεις που, αν δεν υπάρχει δουλειά, χρήματα, άνεση, μένει σπίτι, μιζεριάζει και χάνεται η μαγεία. Πολύ τρέξιμο και αγώνας εις βάρος του ρομαντισμού και της τρέλας».

Έλενα Καργάκου
«Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της»
«Δύσκολη βλέπουμε τη ζωή στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει επαγγελματικό μέλλον, είναι αβέβαια όλα, αλλά προσπαθούμε. Υπάρχει και κοινωνική κρίση, αλλά εμείς κυρίως το επαγγελματικό σκεφτόμαστε, το πώς θα βρούμε δουλειά για να μην επιβαρύνουμε τους γονείς μας και να προχωρήσουμε. Η Ελλάδα δε δίνει διεξόδους στους νέους, τα τρώει τα παιδιά της. Εκτός από τη δουλειά, βέβαια, έχουν σημασία κι άλλα πράγματα, όπως το να βγούμε, να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, πράγμα το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε. Πηγαίνουμε βόλτες με φίλους, για ποδήλατο, για μπάνιο… Το χειμώνα δεν υπάρχει τόσος χρόνος, αλλά βρίσκουμε και τότε».