Πετράκος και ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζουν τους... τόνους για τις ΕΟΖ

Ανοίγει η αντιπαράθεση για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες με Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – ανάμεσά τους και ο Μεσσήνιος Θανάσης Πετράκος – να επικρίνουν την όποια κίνηση για προώθηση της δημιουργίας τους στην Ελλάδα. Μάλιστα καταθέτουν και ερώτηση ζητώντας απαντήσεις από τον Υπουργό Ανάπτυξης και Υποδομών, για το εάν θα γίνουν, που΄και πως μπορεί να λειτουργήσουν ΕΟΖ.
Το κείμενο της ερώτησής τους έχει ως εξής:
Προς τον κ. Υπουργό Ανάπτυξης και Υποδομών
Θέμα: Η δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην ελληνική επικράτεια ολοκληρώνει την «κινεζοποίηση» της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας
Με πρόσφατες δηλώσεις του, ο Υπουργός Ανάπτυξης κ. Χατζηδάκης ανέφερε πως η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει να δημιουργήσει Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) στην ελληνική επικράτεια. Σκόπος της κυβέρνησης, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Υπουργού είναι δοθεί «ώθηση στη βάση της πραγματικής οικονομίας, αφενός σε σχέση με τις επενδύσεις διαμορφώνοτας ένα ειδικό καθεστώς προσέλκυσης τους, αφετέρου και σε σχέση με τις εξαγωγές».
Η πρακτική της υιοθέτησης αυτού του υποτιθέμενου «αναπτυξιακού εργαλείου» μέχρι σήμερα συναντάται σε αναπτυσσόμενες χώρες του τρίτου κόσμου (Μπακγλαντές, Φιλιππίνες, Μαυρίκιος, Σρι Λάνκα, Καμπότζη, Κόστα Ρίκα κτλ) καθώς και σε χώρες πιο αναπτυγμένες όπως η Κίνα, το πρότυπο ανάπτυξης της οποίας σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με την Ελλάδα, αφού βασίζεται στα τεράστια αποθέματα εργατικού δυναμικού, με έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς και ανυπαρξία νομοθετικής προστασίας της εργασίας. Στην Ευρώπη οι ΕΟΖ συναντώνται μόνο στην Πολωνία, και θεωρούνται αποτέλεσμα μιας βίαιης μετάβασης της χώρας στο σύστημα της αγοράς, που προκάλεσε ακραία δυσμενείς κοινωνικές επιπτώσεις.
Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι οι ΕΟΖ αποτελούν για τους επενδυτές εργασιακό, φορολογικό, δασμολογικό και διοικητικό «παράδεισο», ενω για τους εργαζόμενους εργασιακή και κοινωνική «κόλαση». Επιπλέον, η διεθνής εμπειρία αμφισβητεί τις θετικές επιπτώσεις στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι εξαιτίας του γεγονότος ότι οι περισσότερες παραγωγικές μονάδες που εγκαθίστανται σε ΕΟΖ χρησιμοποιούν εισαγόμενο κεφαλαιουχικό εξοπλισμό και πρώτες ύλες, οι εισαγωγές που απαιτούνται σε πολλές περιπτώσεις υπερτερούν των εξαγωγών. Από την άλλη, είναι πολλές οι περιπτώσεις που οι θέσεις απασχόλησης που δημιουργούνται στην ουσία αποτελούν μεταφορά θέσεων απασχόλησης εντός της χώρας, όπου επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στο παρελθόν μετεγκαθίστανται εντός ΕΟΖ, με αποτέλεσμα το καθαρό αποτέλεσμα για την απασχόληση μερικές φορές να είναι και αρνητικό!
Αυτό που δεν αμφισβειτείται από κανέναν είναι ότι όπου εγκαταστήθηκαν ΕΟΖ οι μισθοί κατακρημνίστηκαν και οι οποιεσδήποτε εργασιακές σχέσεις διαλύθηκαν. Η επιβολή εργασιακού μεσαίωνα, η υποβάθμιση της ασφάλειας και της υγιεινής στους εργασιακούς χώρους, η απαγόρευση του συνδικαλισμού και οι απλήρωτες υπερωρίες αποτελούν τα επακόλουθα σε όλες απαρεκλίτως τις ΕΟΖ που έχουν εγκατασταθεί παγκοσμίως.
Ο σχεδιασμός Ειδικών Οικονομικών Ζωνών εντός της ελληνικής επικράτειας στην ουσία δεν πρόκειται να αποτελέσει έναν αναπτυξιακό μοχλό για την ελληνική οικονομία, αλλά ένα ακόμη βήμα για τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Πρόκειται για ένα καθοριστικό βήμα στην πλήρως αποτυχημένη πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία όχι μόνο δεν έχει επιτύχει να δώσει έναυσμα στην αναπτυξιακή διαδικασία, αλλά αντιθέτως έχει επιταχύνει δραματικά τους ρυθμούς της ύφεσης και το δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Πρόκειται για ακόμη ένα δώρο στους πιστωτές μας οι οποίοι αφού έχουν εξασφαλίσει τα συμφέροντα των τραπεζών τους, θέλουν να εξασφαλίζουν και τα συμφέροντα του βιομηχανικού τους κεφαλαίου, μετατρέποντας την Ελλάδα σε πάρκο αναψυχής.