Μόνο ο Τάσος Αποστολόπουλος δεν περίμενε να το διώξουν.. για να πάρει και την αποζημίωση...(αρκετές χιλιάδες ευρώ) και προτίμησε να παραιτηθεί και να γυρίσει στην δουλειά του με ψηλά! το κεφάλι.
Διοικητές, παραδιοικητές, γενικοί, διευθυντές και ένα σωρό άλλοι... προύχοντες φαίνεται πως έθεσαν ως βασική τους επιδίωξη το κλασικό ελληνικό... τροπάριο «...μένω στη θέση μου, μέχρι να με διώξουν». Όσοι, λοιπόν, ορίστηκαν με πολιτική εντολή και καθορίστηκαν σε αυτές τις θέσεις ευθύνης και συνάμα πολιτικής διεύθυνσης, παραμένουν... ατάραχοι και συνεχίζουν το... προηγούμενο έργο τους.
Τί και εαν άλλαξε κυβέρνηση και έχει περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, σχεδόν κανείς δεν έθεσε εαυτόν... υπό παραίτηση και δεν απομακρύνθηκε οικιοθελώς από την θέση του, που με διαφορετική πολιτική εντολή βρισκόταν εκεί.
Προτίμησαν την για λίγο... σιγουριά – μέχρι δηλαδή να τους... παραιτήσουν – από την ευθιξία; Αυτό είναι ένα ερώτημα που καλούνται να το απαντήσουν οι ίδιοι. Μοναδική φωτεινή εξαίρεση στην μετεκλογική αλλαγή η στάση του Μεσσήνιου πρώην Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Τάσου Αποστολόπουλου, που από την πρώτη στιγμή έθεσε την παραίτησή του, μια αξιόλογη στάση ευθύτητας. Κι εάν για τους διοικητές των νοσοκομείων (τώρα) υπήρξε μια... παράταση (τόσον καιρόν αλήθεια τί γινόταν...), με τους υπολοίπους τί τρέχει τελικά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου