«Να μη διανοηθεί κανένας Υπουργός να αλλάξει το φυσικό αντικείμενο της Ολυμπίας Οδού»

Προ­ει­δο­ποί­η­ση προς την κυ­βέρ­νη­ση α­πηύ­θυ­νε ο Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Πε­λο­πον­νή­σου Πέ­τρος Τα­τού­λης «να μη δι­α­νο­η­θεί κα­νέ­νας Υ­πουρ­γός να αλ­λά­ξει το φυ­σι­κό αν­τι­κεί­με­νο της Ο­λυμ­πί­ας Ο­δού» κα­τά τη συ­ζή­τη­ση του θέ­μα­τος σή­με­ρα στη συ­νε­δρί­α­ση του Πε­ρι­φε­ρεια­κού Συμ­βου­λί­ου Πε­λο­πον­νή­σου. Το θέ­μα το ει­ση­γή­θη­κε η Θε­μα­τι­κή Αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Κων­σταν­τί­να Νι­κο­λά­κου, α­να­φε­ρό­με­νη στην πο­λι­τι­κή θέ­ση της Πε­ρι­φέ­ρειας Πε­λο­πον­νή­σου για την ο­λο­κλή­ρω­ση της Ο­λυμ­πί­ας Ο­δού α­πα­ραι­τή­τως μέ­χρι την Τσα­κώ­να.
Στην ί­δια γραμ­μή ο ε­πι­κε­φα­λής της μεί­ζο­νος μει­ο­ψη­φί­ας του Πε­ρι­φε­ρεια­κού Συμ­βου­λί­ου Δη­μή­τριος Δρά­κος, τό­νι­σε την α­νάγ­κη έ­νω­σης ό­λων των δυ­νά­με­ων της Πε­λο­πον­νή­σου προς το σκο­πό αυ­τό, ού­τως ώ­στε η φω­νή της να α­κου­στεί το δυ­να­τόν ι­σχυ­ρό­τε­ρη. Η πρό­τα­ση του Πε­ρι­φε­ρειά­ρχη κ. Τα­τού­λη για την έκ­δο­ση ε­νός αυ­στη­ρού ψη­φί­σμα­τος προς την κυ­βέρ­νη­ση ό­τι «ο­ποι­α­δή­πο­τε πα­ρερ­μη­νεί­α της βού­λη­σης μας α­πο­τε­λεί c­a­s­us b­e­l­li» υ­περ­ψη­φί­στη­κε με αυ­ξη­μέ­νη πλει­ο­ψη­φί­α α­πό το σώ­μα. «Αν­τι­με­τω­πί­ζου­με την Πε­λο­πόν­νη­σο ως ε­νια­ία πε­ρι­ο­χή και για το λό­γο αυ­τό βρι­σκό­μα­στε σε συ­νεν­νό­η­ση με την Πε­ρι­φέ­ρεια Δυ­τι­κής Ελ­λά­δας και με την Πε­ρι­φέ­ρεια Ι­ο­νί­ων Νή­σων» δή­λω­σε ο κ. Τα­τού­λης και πρό­σθε­σε ό­τι «την εν­δε­χό­με­νη υ­λο­ποί­η­ση μέ­ρους του φυ­σι­κού αν­τι­κει­μέ­νου της Ο­λυμ­πί­ας Ο­δού και ό­χι του συ­νό­λου της θα την προ­σβάλ­λου­με και στα ε­θνι­κά και στα Ευ­ρω­πα­ϊ­κά δι­κα­στή­ρια κα­θώς η χρη­μα­το­δό­τη­ση ε­νός δι­ευ­ρω­πα­ϊ­κού δι­κτύ­ου που δεν έ­χει υ­λο­ποι­η­θεί στο σύ­νο­λό του αν­τι­βαί­νει τους κα­νό­νες της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Ε­πι­τρο­πής». Ι­δι­αί­τε­ρη προ­σο­χή θα πρέ­πει να δο­θεί, τό­νι­σε ο Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης, στη δι­α­δι­κα­σί­α α­να­θε­ώ­ρη­σης της σύμ­βα­σης πα­ρα­χώ­ρη­σης, για­τί μπο­ρεί η σύμ­βα­ση πα­ρα­χώ­ρη­σης να εί­ναι θε­τι­κή για ε­μάς, η α­να­θε­ώ­ρη­ση ω­στό­σο ση­μαί­νει νέ­α σύμ­βα­ση πα­ρα­χώ­ρη­σης ό­που ε­μείς δεν θα δε­χθού­με κα­μί­α προ­σω­ρι­νή α­να­στο­λή και κα­μί­α α­να­βο­λή υ­λο­ποί­η­σης του έρ­γου σε δεύ­τε­ρο χρό­νο.