Η μιζέρια «τους», δεν μπορεί να μας κρατήσει στο χθες

Το πιο βαρύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει, λένε... Κι είμαστε εκεί, λίγο πριν το ξημέρωμα. Αρκεί να θελήσουμε να το... δούμε. Πώς όμως ξημερώνει μια μέρα, όταν σε αυτήν το χαμόγελο και η προοπτική, ''εγκλωβίζεται'' ή κάποιοι θέλουν να την ''εγκλωβίσουν'';..Περάσαμε μια εβδομάδα που είχε από όλα και εάν ξεχωρίζουμε κάτι από τη μία είναι η κίνηση της Κυβέρνησης να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω και με κοινωνική προέκταση – μετά και τα όσα... τραγικά συνέβησαν – να δώσει την εντολή, ώστε κανένα νοικοκυριό να μην μείνει χωρίς ρεύμα τις γιορτινές – δύσκολες – αυτές ημέρες. Όμως ακόμη και σε αυτό το... αυτονόητα αποδεκτό από όλους άρχισαν οι ''εγκλωβισμοί'' στο... σκοτάδι, από τις φωνές ορισμένων που επιθυμούν το... μπάχαλο και όχι το αποτέλεσμα και η ουσία, να κυριαρχεί. Και εάν από την μια η αναγκαιότητα και η κοινωνική συνθήκη (θα) το επιβάλλει αυτό και θα τρέξουν οι απαραίτητες ενέργειες από όλους, από την άλλη χρειάζεται να δούμε και να προσεγγίσουμε σε βάθος του έτους αυτού, ανάλογες ενέργειες με παρέμβαση και με δυναμική, ώστε τα χαμηλά και πολύ χαμηλά στρώματα πληθυσμού – τα μεσαία έχουν... εξαφανιστεί – να βρίσκουν το κράτος με «πρόσωπο» δίπλα τους.
Ένα δεύτερο σημείο που χρήζει αναφοράς είναι εκείνα που εξελίχθηκαν με το ''πράσινο φως'' και όχι τα ''πράσινα άλογα'' που κάποιοι θα ήθελαν, για την επανεκκίνηση των μεγάλων οδικών αξόνων. Στο ζήτημα αυτό, αξίζει κανείς να εστιάσει μόνο και μόνο στην... έκρηξη απασχόλησης, αφού τα υπόλοιπα λίγο πολύ συνδυαστικά (αναπτυξιακά κ.λπ.) είναι γνωστά. Την στιγμή που η Βουλή στην Ολομέλειά της λάμβανε την απόφαση να μπουν οι μπουλντόζες και στο... χαμένο-ξεχασμένο τμήμα της Ολυμπίας Οδού Πάτρα – Πύργος και Καλό Νερό – Τσακώνα, με προοπτική βελτιώσεων και στο Πύργος – Καλό Νερό, εκείνη την ώρα κάποιοι έδιναν προσωπικό... σόου επιδιώκοντας να μην γίνουν τα έργα. Και αυτό ο κόσμος πρέπει να το ξέρει. Κόμματα που θέλουν να λέγονται κόμματα κοινωνίας, έλεγαν το μεγάλο όχι, βάζοντας με τον τρόπο τους και τις ''παρωπίδες'' του εγκλωβισμού στο... χθες, μια... ταφόπλακα στην όποια κινητικότητα από την επιστροφή στο... σήμερα και την ανάκαμψη. Με εξαίρεση την προσπάθεια που κατέβαλλαν οι βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, οι υπόλοιποι – για να το γνωρίζει ο κόσμος – είπαν όχι στην Ολυμπία Οδό, μέσω των αναθεωρημένων συμβάσεων. Η μιζέρια, λοιπόν, ακόμη και σε βασικά αναπτυξιακά ζητήματα του τόπου σου να λες ''όχι'' απλά για να πεις κάτι διαφορετικό, πρέπει να αποτελέσει παρελθόν.
Σε ένα σήμερα που διαγράφεται και είναι δύσκολο, σε μια προσπάθεια που έχει την ενιαία δυναμική και προσέγγιση, όπως αυτή δημιουργήθηκε από το έργο της Ολυμπίας Οδού στην ολότητά του, δεν μπορείς να κλείνεις τα... μάτια. Είναι και κάτι ακόμη, που πρέπει να δούμε. Εκείνο της προοπτικής που... κραυγάζει σε κάθε μεγάλο θέμα που αφορά την Πελοπόννησο. Πως αυτή δεν μπορεί να είναι διαιρεμένη και διχοτομημένη με πρακτικές και κομματικές αντιλήψεις του παρελθόντος. editorial στην Εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΙΝΗ" Πελοπόννησος