Ἀγαπητά μου Παιδιά, Σέ μία ἐποχή κρίσης καί δοκιμασίας, ὅπου ἡ ἀνθρώπινη προσωπικότητα ἀμαυρώνεται καί ἀλλοιώνεται, Σέ μία ἐποχή ἀπογοήτευσης καί ἀπομόνωσης, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ταλαιπωρεῖται καί ἀμφισβητεῖται, Σέ μία ἐποχή ἀγῶνα γιά ἐπιβίωση καί συμβίωση, ὅπου οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις κλονίζονται καί δοκιμάζονται, Οἱ ἑορτές τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Θείας Ἐπιφανείας δέν πρέπει καί πάλι νά περάσουν ἀπαρατήρητες, χωρίς νά δώσουν καί πάλι στόν ἄνθρωπο τό μήνυμα, ὅτι «ἐτέχθη Ἡμῖν σήμερον Σωτήρ». Οἱ ἑορτές χωρίς νά δώσουν τό μήνυμα τῆς ἐλπίδας, ὅτι ὁ ἀγῶνας γιά ἕνα καλύτερο αὔριο ἀπαιτεῖ μία νέα νοηματοδότηση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί μία νέα προσέγγιση τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὄχι μέσα ἀπό μία διαδικασία υἱοθέτησης ἑνός ὑποκριτικοῦ καθωσπρεπισμοῦ ἤ μιᾶς ἐθιμοτυπικῆς ἐκδήλωσης τῆς ἀγάπης, ἀλλά μέ τήν ἔκφραση καί τή φανέρωση τῆς ἀγάπης ὡς κένωσης, μετοχῆς καί ἔμπρακτης πρόσληψης τοῦ ἄλλου, γι' αὐτό καί ἀπαιτοῦν οἱ ἑορτές μία διαδικασία αὐταπάρνησης καί ὄχι μέσα ἀπό μία ἔκφραση ἠθικῆς συμπεριφορᾶς ἤ ἁπλῶς ἰδεολογικῆς κατοχύρωσης. Οἱ ἑορτές τῆς Θείας Γέννησης καί Ἐπιφανείας, ὡς τό κεφάλαιο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, παρουσιάζουν τό γεγονός αὐτό ὡς ἕναν ἄλλον τρόπο ὕπαρξης, ὅπου ὁ καταναλωτισμός καί ὁ ἀτομικός εὐδαιμονισμός δέν ἔχουν θέση, καί ἡ ἀτομοκεντρική καί χρησιμοθηρική κατοχύρωση τῆς ζωῆς εἶναι ξένη πρός αὐτή τή ζωή τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Ἡ σωτηρία, ὅπως μᾶς τήν παρουσιάζουν οἱ ἑορτές τῶν ἡμερῶν, σημαίνει αὐτοπροσφορά μέ ὅλες τίς δυνατότητές μας στόν ἄλλον, γιά τήν ἐπιβίωσή του, γεγονός πού προϋποθέτει ὅτι τόν ἀποδεχόμαστε, ἐνῶ τοῦ ἀναγνωρίζει νά ἐπιβιώνει μέ ἕναν τρόπον ἀνάλογο καί ἀντίστοιχο μέ τόν ἀγαπητικό τρόπο, μέ τόν ὁποῖον φανερώθηκε καί προσφέρθηκε ὁ Θεάνθρωπος Χριστός πρός σωτηρία ὃλων τῶν ἀνθρώπων. Μόνο μέσα ἀπό μία τέτοια διαδικασία συμμετοχῆς στήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων καί τῆς Θείας Ἐπιφανείας θά μπορούσαμε καί ἐμεῖς νά συμβάλλουμε ὑπαρξιακά στήν ἐμπειρική βίωση τοῦ νοήματος τῆς ἑορτής γιά τῆν ἀνθρώπινη ζωή καί κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου