Οι σκλαβωμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ !

Του Θό­δω­ρου Γα­λα­νό­που­λου

Α­λή­θεια ποι­ος γι­ορ­τά­ζει την 25η Μαρ­τί­ου; Η Ελ­λά­δα; Για­τί; Που κα­τά­φε­ρε με­τά α­πό τό­σους κό­πους, πο­λέ­μους και θυ­σί­ες να ξα­να­σκλα­βω­θεί; Τι γι­ορ­τά­ζου­με; την α­θά­να­τη Ελ­λη­νι­κή κλε­φτου­ριά που μας α­πε­λευ­θέ­ρω­σε τό­τε, ε­νώ τώ­ρα μια άλ­λη Ελ­λη­νι­κή κλε­φτου­ριά μας ά­φη­σε ξε­βρά­κω­τους, α­φού μας πή­ρε και τα παν­τε­λό­νια; Τι να γι­ορ­τά­σου­με; Που 190 χρό­νια με­τά ήρ­θα­με α­κρι­βώς στα ι­δί­α; Μια τρι­αν­δρί­α αν­τι­βα­σι­λεί­ας εί­χα­με τό­τε για­τί ή­ταν μι­κρός ο βα­σι­λιάς Ό­θω­νας (Αρ­μαν­σμπεργκ, Μα­ου­ρερ , Ειν­τεκ) και μια Τρό­ι­κα έ­χου­με και τώ­ρα (Τόμ­σεν, Μορ , Μα­ζούχ ) … για­τί και τώ­ρα έ­χου­με μι­κρό­τα­τους πο­λι­τι­κούς που δεν άν­τε­ξαν να δι­α­χει­ρι­στούν την βα­ρύ­τη­τα αυ­τής της χώ­ρας! Τι γι­ορ­τά­ζου­με; Που α­πό τους Βαυα­ρούς χω­ρο­φυ­λά­κους πε­ρά­σα­με, στους τρα­πε­ζί­τες του Αμ­βούρ­γου και του Βε­ρο­λί­νου; Τι γι­ορ­τά­ζου­με; Την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση α­πό τους Τούρ­κους, ό­ταν ό­λη η Ελ­λά­δα βλέ­πει τον Σου­λε­ϊ­μάν τον με­γα­λο­πρε­πή; Τι γι­ορ­τά­ζου­με; τα σύ­νο­ρα της Ελ­λά­δας που εί­ναι α­πό την Κρή­τη μέ­χρι τον Έ­βρο; αλ­λά μπαί­νει και βγαί­νει ό­ποι­ος θέ­λει; Αυ­τό το δι­ά­στη­μα α­γα­πη­τοί μου, δεν έ­χω κα­μιά ό­ρε­ξη για ε­θνι­κές γι­ορ­τές. Μια ε­θνι­κή ντρο­πή τη νοι­ώ­θω ό­μως… Και προς τον ε­αυ­τό μας και προς τους προ­γό­νους μας, και προς την πα­νέ­μορ­φη αυ­τή χώ­ρα που την α­φή­σα­με στα τσο­γλά­νια να την που­λή­σουν …

Και αν νο­μί­ζε­τε ό­τι εί­μαι υ­περ­βο­λι­κός ή α­ναρ­χι­κός και μη­δε­νι­στής, κοι­τά­τε γύ­ρω σας και δεί­τε τι συμ­βαί­νει! Αυ­τά που έ­χτι­σε ο Ελ­λη­νι­κός λα­ός με τη δου­λειά του και με κά­ποι­ους ά­ξιους πο­λι­τι­κούς, έ­να-έ­να γκρε­μί­ζον­ται κά­θε μέ­ρα! Α­πό ερ­γα­τι­κές νο­μο­θε­σί­ες και μι­σθούς, μέ­χρι νο­σο­κο­μεί­α και πε­ρί­θαλ­ψη! Αν ε­σείς έ­χε­τε ό­ρε­ξη να γι­ορ­τά­ζε­τε και να κά­νε­τε λού­φα α­πό τη δου­λειά σας με τε­τρα­ή­με­ρα, πα­ρε­λά­σεις, μπα­νι­στή­ρι σε γυ­ναι­κεί­α ο­πί­σθια και με­ζέ­δες με χο­λη­στε­ρί­νη και ού­ζα, κάν­τε το! Ε­μείς οι άλ­λοι που έ­χου­με την α­νερ­γί­α και την α­πελ­πι­σί­α μπρο­στά μας, πε­ρι­μέ­νου­με α­κό­μα μια α­πε­λευ­θέ­ρω­ση, που οι ρα­γιά­δες ού­τε φαί­νε­ται να την θέ­λουν, ού­τε να την αν­τέ­χουν… « Α­κό­μα τού­τη η ά­νοι­ξη, Ρα­γιά­δες – Ρα­γιά­δες».