H Κριμαία στο λαιμό σας !

Του Θό­δω­ρου Γα­λα­νό­που­λου

Ε­πει­δή μου α­ρέ­σει να μι­λώ με πα­ρα­δείγ­μα­τα πολ­λές φο­ρές, θα σας πω έ­να! Υ­πάρ­χει πε­ρί­πτω­ση να γί­νει κά­τι σο­βα­ρό στην Κύ­προ (χτύ­πα ξύ­λο) και να μην εμ­πλα­κεί η ψό­φια Ελ­λά­δα;; Ή­ταν πο­τέ δυ­να­τόν να α­φή­σει στο έ­λε­ος των Γερ­μα­νο­τσο­λιά­δων τους α­δερ­φούς τους Ρώ­σους της Ου­κρα­νί­ας η κυ­βέρ­νη­ση της Μό­σχας; Ε­πει­δή στο Κί­ε­βο έ­γι­ναν κά­ποι­α ε­πει­σό­δια φτια­χτά, σι­κέ, στη­μέ­να, και έ­πε­σε η κυ­βέρ­νη­ση και α­νε­βή­καν στην ε­ξου­σί­α ό­λα τα να­ζι­στι­κά φρι­κιά, λέ­τε να μά­ζευ­ε την ου­ρά στα σκέ­λια η Ρω­σί­α και να έ­παιρ­νε και στό­λο και βά­σεις και να ε­ξα­φα­νι­ζό­τα­νε; Μια χώ­ρα σαν την Ου­κρα­νί­α που μό­λις α­νέ­βη­κε η νέ­α «κυ­βέρ­νη­ση» και ε­τοι­μά­ζε­ται να τους φέ­ρει το ΔΝΤ και να πει ο κό­σμος το ψω­μί –ψω­μά­κι πιο πο­λύ, να δι­πλα­σια­στεί η τι­μή του φυ­σι­κού α­ε­ρί­ου που έρ­χε­ται α­πό τη Ρω­σί­α, και να της ε­πι­βλη­θεί κα­νέ­να μνη­μό­νιο, λέ­τε να βγει πο­λύ χα­ρού­με­νη ε­πει­δή θα της υ­πο­σχε­θούν ό­τι θα γί­νει συν­δε­δε­μέ­νη χώ­ρα με την Ε­Ε; Εμ­πρός α­γα­πη­τή καγ­κε­λά­ριος πη­γαί­νε­τε τώ­ρα να βγά­λε­τε την Ου­κρα­νί­α α­πό τη φω­τιά που τη ρί­ξα­τε; Τι; πε­ρι­μέ­νε­τε α­πό τους Α­με­ρι­κα­νούς να βγά­λουν πά­λι τα κά­στα­να α­πό τη φω­τιά ό­πως με τη Γι­ουγ­κοσ­λα­βί­α; Οι ο­ποί­οι μά­λι­στα α­πει­λούν τους Ρώ­σους ό­τι κά­να­νε ε­πέμ­βα­ση σε ξέ­νη χώ­ρα; Αυ­τοί ό­ταν μπου­κά­ρα­νε στο Ι­ράκ, θα το μπερ­δέ­ψα­νε φαί­νε­ται με την Ο­κλα­χο­μα.­.­.! Αρ­κε­τά με τις ε­πα­να­στά­σεις τους! Τους στα­μα­τή­σα­νε οι Ρώ­σοι στο πα­ρά πέν­τε που θέ­λα­νε να ει­σβά­λουν στη Συ­ρί­α να κά­νουν α­κό­μα μια ε­ξα­γω­γή… δη­μο­κρα­τί­ας. Τώ­ρα παίρ­νουν και το μά­θη­μα τους ό­τι η α­νο­χή υ­πάρ­χει ί­σως για παι­χνί­δια στον πλα­νή­τη, αλ­λά ό­χι στην αυ­λή του σπι­τιού σου! Ό­σο για τις κυ­ρώ­σεις, που ί­σως σκέ­πτον­ται να ε­πι­βά­λουν στη Ρω­σί­α, κα­λά θα κά­νουν να το σκε­φθούν πο­λύ, κυ­ρί­ως οι Ευ­ρω­παί­οι! Για­τί ό­τι κι­νεί­ται στην Ευ­ρώ­πη, έ­χει την οι­κο­λο­γι­κή χροι­ά του Ρω­σι­κού φυ­σι­κού α­ε­ριού! Ο­πό­τε το πο­λύ –πο­λύ να στα­μα­τή­σουν να τρώ­νε Ρω­σι­κό χα­βιά­ρι στις Βρυ­ξέ­λες, άλ­λους πα­λη­κα­ρι­σμούς δεν νο­μί­ζω ό­τι μπο­ρεί να αν­τέ­ξει η γη­ραι­ά κυ­ρί­α Ευ­ρώ­πη! Ό­σο για τους Α­με­ρι­κα­νούς, άλ­λο Καμ­πούλ και άλ­λο Κρι­μαί­α! Άλ­λο να βομ­βαρ­δί­ζεις α­νε­νό­χλη­τος κα­τσα­πλιά­δες Τα­λιμ­πάν στα βου­νά του Αφ­γα­νι­στάν κι άλ­λο να έ­χεις στη μού­ρη σου πυ­ραύ­λους S -300! Το καλ­λί­τε­ρο που έ­χουν να κά­νουν, εί­ναι να μα­ζέ­ψουν τα να­ζι­στι­κά φρι­κιά α­πό το Κί­ε­βο που τους βά­λα­νε για κυ­βέρ­νη­ση, να βρού­νε μια συμ­βι­βα­στι­κή λύ­ση και να ψη­φί­σει ο λα­ός της Ου­κρα­νί­ας! Και να μην ξε­χνά­ει κα­νέ­νας! Και ο Μέ­γας Να­πο­λέ­ων και ο Χί­τλερ στη Ρω­σί­α στα­μά­τη­σαν …