Πίσω από τη σκόνη που σηκώνει η σχετική ειδησεογραφία των ημερών και οι σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τον ένα ή τον άλλο τρόπο προβολής όσων εξελίσσονται στο προσκήνιο και το παρασκήνιο,αναδεικνύονται τρία βασικά συμπεράσματα από τον πρώτο κύκλο των επαφών Τσίπρα –Βαρουφάκη στην Ευρώπη.
Πρώτο: η ελληνική κυβέρνηση έχει παραιτηθεί από την ιδέα κουρέματος του χρέους και συνεπώς θα δεχθεί τη λύση της αναδιάρθρωσης που θα της προταθεί κι έχει αποδεχθεί την υποχρέωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Διεκδικεί όμως την κατάργηση της τρόικας – τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή –κυρίως για συμβολικούς λόγους και κάποιες αναπτυξιακές ενέσεις από την Ένωση. Και στα τρία έχει συμμάχους στην ευρωπαϊκή διοίκηση, στις κοινοτικές πρωτεύουσες, στον επιστημονικό κόσμο και στα ΜΜΕ. Εχει όμως εναντίον της αυτό που είπε ο γνωστός ανθέλληνας αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ: «δεν θα πληρώσουν οι άλλοι λαοί την πολιτική μεταβολή στην Ελλάδα, ούτε της φταίει η Ευρώπη για τη χρεοκοπία» – κι έχει δίκιο.
Δεύτερο: η Γερμανία και η πλειοψηφία των κρατών μελών της Ευρωζώνης δεν έχουν αντίρρηση σ” αυτά τα τρία ζητήματα, τα συνδέουν όμως με ρητή δήλωση της κυβέρνησης Τσίπρα για συνέχιση του προγράμματος προσαρμογής και των μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν στο παρελθόν έναντι δανεισμού. Όπως φάνηκε από τις αόριστες τοποθετήσεις Βαρουφάκη -που αρχίζει να καταλαβαίνει ότι άλλο να κάνει τον Μικ Τζάγκερ και άλλο τον υπουργό Οικονομικών- στη συνέντευξη με τον Σόιμπλε, το μεγάλο πρόβλημα για την ελληνική κυβέρνηση είναι ότι δυσκολεύεται – και λόγω της φύσης της ως κυβέρνησης της Αριστεράς – να εγκαταλείψει ρητά τον μαξιμαλισμό των προεκλογικών διεκδικήσεων και να δεχθεί την έννοια του διεθνούς οικονομικού ελέγχου καθώς είναι νωπές οι υποσχέσεις της ότι θα τον αποτινάξει. Διαπραγματευτικά την εξυπηρετεί ότι δείχνει ανυποχώρητη ώστε να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα για να χρυσώσει το χάπι της παραμονής σε μια Ευρώπη που αν παραιτηθεί από τους κανόνες της θα αυτοδιαλυθεί.
Η κυβέρνηση θα αναλάβει τις δεσμεύσεις για πάρει τις διευκολύνσεις και οι εταίροι θα κάνουν τις διευκολύνσεις για πάρουν τις δεσμεύσεις
Τρίτο: Αλλο οι διμερείς επαφές -στις οποίες το «τσάι και συμπάθεια» των Ρέντσι-Ολάντ που αγαπούν τον Τσίπρα αλλά δεν θα τα χαλάσουν με την Μέρκελ και τον Ντράγκι από τη μιά και το «μαστίγιο» του Σόιμπλε από την άλλη που μιλάει σα δικηγόρος, αλλά είναι πολιτικός παίκτης κορυφής- κι άλλο οι συνειδήσεις των κοινοτικών οργάνων. Πίσω από το παιχνίδι τακτικής και υπό την επίδραση της συμπεριφοράς όλων των παικτών, διαμορφώνεται από τη μια ένα πακέτο διευκολύνσεων και από την άλλη ένα πακέτο δεσμεύσεων. Στο επίσημο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αυτά τα δυο πακέτα αναπόφευκτα θα αλληλοσυνδεθούν. Δηλαδή οι διευκολύνσεις που θα δοθούν στην κυβέρνηση και οι δεσμεύσεις που θα αναλάβει θα μπουν σε μια λογική ισοζυγίου: η κυβέρνηση θα αναλάβει τις δεσμεύσεις με κάποιο νέο πακετάρισμα ενδεχομένως, για να πάρει τις διευκολύνσεις, ίσως ενισχυμένες, και οι εταίροι θα κάνουν τις διευκολύνσεις για να πάρουν τις δεσμεύσεις.
Αυτή την εξέλιξη θα την επιβάλει η ανάγκη. Και οι δυο πλευρές ξέρουν ότι δεν μπορούν να διαταράσσουν την ευρωπαϊκή ισορροπία για μεγάλο διάστημα, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να συνυπάρξουν για μεγάλο διάστημα. Η κυβέρνηση Τσίπρα ξέρει ότι στην Ευρώπη οι συσχετισμοί και οι Συνθήκες δεν άλλαξαν λόγω της εκλογικής νίκης της και ότι ίσχυε πριν ισχύει και τώρα , θα ισχύει και αργότερα. Αλλά και στην Ευρώπη ξέρουν ότι αυτή η κυβέρνηση θα είναι επί μακρόν ο συνομιλητής τους στην Ελλάδα καθώς δεν έχει αντίπαλο ούτε μπορεί κανείς να την ανατρέψει .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου