ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ
Επί τρεις μήνες κοιμάται επάνω στα χαρτόνια, κουλουριασμένος και σκεπασμένος με μια κουβέρτα που η μισή είναι βρεγμένη από τη βροχή!
Έτσι δεν αντέχουν να ζήσουν ούτε τα εγκαταλειμμένα σκυλιά.
Είναι 36 χρόνων.
Η ζωή αυτού του νέου ανθρώπου κινδυνεύει να καταστραφεί αν δεν του προσφερθεί βοήθεια…
Ο Δημήτρης κοιμάται στο ξύλινο κουβούκλιο όπου εκδίδονται τα εισιτήρια για τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις που γίνονται στο Κάστρο.
Εκτεθειμένος στο κρύο και στις βροχές, σε συνθήκες που σε κάνουν να ντρέπεσαι ή και σε γεμίζουν τύψεις που εσύ το βράδυ κοιμάσαι στην κρεβατοκάμαρά σου.
Ωστόσο ο άνθρωπος αυτός δείχνει δυνατός και αποφασισμένος να συνεχίσει να υπομένει τούτες τις απάνθρωπες συνθήκες μέχρι να του δοθεί η ευκαιρία να ξαναρχίσει τη ζωή του.
Για τον Δημήτρη ακούσαμε πρώτη φορά από τον Δημήτρη Οικονομάκο και την Χριστίνα Καντζιλιέρη, της Λαϊκής Συσπείρωσης, που προέβησαν σε κάποιες ενέργειες ώστε ο Δήμος να εξασφαλίσει μια προσωρινή στέγη στον 36χρονο. Δυστυχώς ανταπόκριση από το Δήμο Καλαμάτας δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει και από τη Μητρόπολη Μεσσηνίας.
Μετά, για τον άστεγο νέο μας μίλησε ο Δημήτρης, υπάλληλος του υπουργείου Πολιτισμού στο Κάστρο της Καλαμάτας. Τελικά κατέστη δυνατό να μιλήσουμε με τον ίδιο τον 36χρονο, έναν άνθρωπο που σίγουρα δεν του αξίζει να ζει στα βρεγμένα χαρτόνια, αν και σε κανένα άνθρωπο δεν αξίζει να ζει σε τέτοιες συνθήκες. Γνωρίσαμε έναν συνεσταλμένο νέο, αποφασισμένο να μην επαναλάβει όσα τον ώθησαν στο περιθώριο στο παρελθόν, έναν άνθρωπο όμως που χρειάζεται μια βοήθεια για να στήσει τη ζωή του.
Επιπλέον όμως, μέσα από τη συνομιλία μας μάθαμε ότι δεν είναι ο Δημήτρης ο μόνος άστεγος σε αυτή την πόλη. Υπάρχουν και άλλοι. Κάποιοι μάλιστα είναι και ηλικιωμένοι που ζουν κρυφά σε γιαπιά.
Για αυτούς τους ανθρώπους ποια είναι η κοινωνική πολιτική του Δήμου; Αρκεί στον άστεγο ένα συσσίτιο ώστε να ξεφύγει από το περιθώριο;
Αυτό πάντως που ζητάει ο Δημήτρης είναι μια στέγη, ένα χώρο ίσα ίσα να πλένεται και να κοιμάται και μια δουλειά φυσικά, την οποία ψάχνει να βρει.
Ο λόγος όμως σε εκείνον:
-Πως σε λένε; Που μένεις;
Δημήτρη. Τρεις μήνες μένω εδώ, έξω από το κάστρο, στο κουβούκλιο των εισιτηρίων.
-Πως μπορείς και μένεις εδώ; Που κοιμάσαι;
Επάνω στα χαρτόνια, με μια κουβέρτα.
-Πως αντέχεις;
Θέλοντας και μη. Θέλω να το παλέψω. Δεν θέλω να ξαναγυρίσω πίσω.
-Πίσω πού;
Στην παλιά μου τη ζωή.
-Τι είχε η παλιά ζωή;
Είχε μιζέρια, είχε αρρώστια, καθόλου επικοινωνία με τους ανθρώπους. Ήμουν ο Δημήτρης και μόνο αυτό, τίποτα άλλο.
-Είχες μπλέξει με τα ναρκωτικά;
Ναι.
-Τώρα;
Είμαι δυόμισι χρόνια καθαρός. Αποφάσισα να κάνω αυτή τη διακοπή εκεί που ήμουν και θέλω να σταθώ στα πόδια μου.
-Έκανες απεξάρτηση στο ΚΕΘΕΑ;
Ναι. Ένα χρόνο απεξάρτηση και ενάμισι χρόνο επανένταξη. Εγώ ήθελα να ξεκινήσω τη ζωή μου, να ελευθερωθώ, να δω τι μπορώ να κάνω εγώ, σαν Δημήτρης, έστω και μόνος μου. Να ξεκινήσω από το μηδέν, να βρω μια δουλειά, ένα σπίτι, να υπάρχει μια βοήθεια από την πολιτεία.
Αποφάσισα κάτι για τον εαυτό μου και είπα θα το ακολουθήσω.
-Δεν είσαι Καλαματιανός;
Είμαι από το Ναύπλιο.
-Εδώ πως βρέθηκες;
Λόγω του προβλήματος που είχα.
-Πως και δεν αποφάσισες να γυρίσεις πίσω στην πόλη σου;
Η πόλη μου δεν με βοηθάει στο να μείνω καθαρός αυτή τη στιγμή. Έχω φτιάξει έναν κύκλο εδώ, είτε είναι φίλοι εκεί είναι καινούργιοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει. Με βοηθούν όπως μπορούν αυτή τη στιγμή και βοηθάω και εγώ τον εαυτό μου στο να μην ξανακυλήσω πάλι.
-Στην οικογένειά σου δεν θέλεις να γυρίσεις;
Υπάρχουν διάφορα πράγματα και στο οικογενειακό μου περιβάλλον που με δυσκολεύουν. Εγώ κοιτάω να ξεκινήσω τη ζωή μου εδώ, από το μηδέν, καθαρός. Να φτιάξω τη ζωή μου, αυτό θέλω.
-Απευθύνθηκες κάπου για βοήθεια;
Απευθύνθηκα στον κ. Μητροπολίτη. Με το που τους είπα ότι έφυγα από εκεί και ζητάω μια βοήθεια από εσάς, γύρισαν και μου είπαν καλύτερα να γυρίσεις σπίτι σου. Μου χτύπησε πάρα πολύ αυτή η απάντηση.
-Με τον ίδιο τον Μητροπολίτη μίλησες;
Όχι, με έναν παπά στην Επισκοπή. Από το συσσίτιο μου σύστησαν να πάω σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο που βοηθάει. Εγώ ξέρω ότι βοηθάνε, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είδα βοήθεια, είδα μια απάντηση κάθετη, ωμή, σαν να σε στέλνουν δηλαδή πάλι στο περιθώριο. Δεν ξέρω αν κάποιος άλλος που έχει περάσει όλα αυτά δεν θα ξανακύλαγε πάλι στα ναρκωτικά.
Απευθύνθηκα μέσω μιας κυρίας και στο Δήμο. Έκανε μια ερώτηση για να κλείσω ένα ραντεβού με το δήμαρχο. Η κυρία αυτή εξήγησε κάπως την όλη κατάσταση και η απάντησή του ήταν ότι εφόσον είχα στέγη, είχα τροφή, είχα το ένα και το άλλο, ας γυρίσω σπίτι μου.
Εγώ μέχρι και σήμερα το παλεύω. Κάτι φορές όμως νοιώθω τελείως μόνος.
-Υπάρχουν άνθρωποι που σε βοηθούν;
Ναι υπάρχουν, υπάρχουν. Απλώς δεν υπάρχει το θέμα της στέγασης. Ο καθένας έχει τη ζωή του, έχει τον άνθρωπό του και δεν θέλω να γίνω παραπάνω βάρος. Αλλά για αυτό που μου προσφέρουν εγώ λέω ευχαριστώ.
-Πόσο σε έχουν στηρίξει;
Έχω πάει και στην Πρόνοια και έχω μιλήσει με κοινωνικούς λειτουργούς. Ό,τι μπορούν κάνουν από τη μεριά τους. Το θέμα είναι ότι για να ξεκινήσει μια διαδικασία βοήθειας δεν αρκεί η δική τους έγκριση, πρέπει να πάρουν την έγκριση από την πολιτεία.
Υπάρχει ανταπόκριση από ανθρώπους, όπως ο κ. Δημήτρης που είναι εδώ στο Κάστρο.
-Συγκεκριμένα τι ζητάς; Πως μπορεί να βοηθήσει κάποιος;
Από τη στιγμή που απευθύνθηκα στους δύο φορείς, στην εκκλησία και στη δημαρχία, δεν βρήκα ανταπόκριση. Και δεν είναι σωστό αυτό να γίνεται, γιατί εδώ στην Καλαμάτα υπάρχουν πολλοί άστεγοι.
-Υπάρχουν και άλλοι άστεγοι;
Υπάρχουν πολλοί
-Τους ξέρεις εσύ;
Δεν τους ξέρω προσωπικά αλλά βλέπω. Έχω μάτια και βλέπω, κοιτάω αριστερά και δεξιά, δεν έχω παρωπίδες να κοιτάω ευθεία, σαν τα άλογα. Υπάρχουν πολλοί άστεγοι, ναι. Παντού υπάρχουν, σε όλη την Ελλάδα.
-Δεν τους βλέπουμε όμως εμείς…
Ένας άστεγος πηγαίνει σε μια πολυκατοικία ερείπιο όταν είναι σκοτάδι, αργά, για να μην γίνει θέμα. Δεν θα τον δείτε.
-Υπάρχει πρόβλημα δηλαδή που εμείς δεν το βλέπουμε ή θέλουμε να μην βλέπουμε…
Δεν ξέρω αν θέλουμε να μην το βλέπουμε αλλά αν ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας θα βοηθήσουμε κάποιους ανθρώπους, όχι μόνο εμένα. Κάποιους ανθρώπους που είναι 60 και 70 χρονών. Γιατί να πάθει κάτι ένας μεγάλος άνθρωπος σε μια οικοδομή μέσα και να μην τον δει κανένας;
Έχω αυτό το μεγάλο ερωτηματικό στο μυαλό μου. Γιατί να μην υπάρχει έστω μια μικρή βοήθεια να ξεκινήσω κάτι.
-Συγκεκριμένα, τι βοήθεια χρειάζεσαι;
Εγώ αυτή τη στιγμή κοιτάω για δουλειές. Μια μικρή βοήθεια θα ήταν ένας χώρος να μην βρέχομαι, ένας χώρος με ένα μπάνιο.
-Έχεις δουλέψει στη ζωή σου;
Ναι έχω.
-Τι δουλειές μπορείς να κάνεις;
Έχω δουλέψει σε οικοδομές, σε έργα δρόμων, σε τεχνικές εταιρείες.
-Έχεις απευθυνθεί σε τέτοιες δουλειές;
Έχω και περιμένω κάποιες απαντήσεις. Το θέμα όμως είναι να έχω μια στέγη, γιατί αν είμαι άστεγος πώς θα δουλεύω, πού θα κάνω το μπάνιο μου, πού θα αλλάζω;
-Πάντως θέλεις να δουλέψεις…
Και βέβαια θέλω
-Το θέμα των ναρκωτικών έχει κλείσει οριστικά; Αν μπορούμε να πούμε ότι κλείνει οριστικά…
Έχει κλείσει οριστικά. Δεν κοιτάω εκεί. Και ούτε οι συγκυρίες που μπορεί να περνάω θα με ξαναστείλουν πίσω. Είμαι κοντά τρεις μήνες εδώ και το παλεύω με ό,τι έχω.
-Πόση δύναμη έχεις μέσα σου; Μέχρι που θα φτάσεις;
Με έχει χαλάσει το γεγονός ότι και από την πολιτεία και από την Εκκλησία πήρα δύο αρνητικές απαντήσεις, πολύ ωμές. Καλό είναι να κοιτάνε και λίγο αριστερά και δεξιά. Με ένα συσσίτιο δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει ένας άνθρωπος. Να κοιτάμε και λίγο το διπλανό. Δεν είναι μόνο να κοιτάμε το άμα πηγαίνουμε στην εκκλησία ή όχι ή άμα δίνουμε την ψήφο μας σε κάποιον, αλλά να κοιτάμε λίγο τον άνθρωπο.
Είμαι κοντά τρεις μήνες εδώ και νομίζω έχω και άλλη δύναμη μέσα μου και πείσμα και εγωισμό και πιστεύω στον εαυτό μου. Θα τα καταφέρω, άσχετα αν είναι δύσκολο αυτό που έχω περάσει εδώ τρεις μήνες. Αυτό δεν με γυρνάει πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου