«Η Μάνη είναι η Μεσόγειος..

H «βιοποικιλότητα» είναι μια έννοια θολή και σίγουρα παρεξηγημένη για τον πολύ κόσμο. Αυτό ήταν ένα από τα συμπεράσματα που προέκυψε από εκδήλωση με ομιλήτρια τη βιολόγο Μαρία Βασιλοπούλου σε αίθουσα του ΚΑΠΗ Μελισσίων, με κεντρικό άξονα τη Μάνη. Η ομιλία της και οι διαφάνειες που προβλήθηκαν έσπειραν γνώση, αυτοπεποίθηση, αλλά και αναπόφευκτη μελαγχολία. Αυτοπεποίθηση, για το γνωστό πλούτο του τόπου όπου γεννηθήκαμε αλλά, επίσης, μελαγχολία για την τάση αυτοκαταστροφής… Η καταγραφή και μελέτη του μεγάλου αριθμού μορφών ζωής, τόσο των βιολογικών ειδών όσο και των οικοσυστημάτων, όπως ορίζεται η βιοποικιλότητα, υστερεί στη μεσογειακή γη μας.
«Η βιοποικιλότητα μπορεί να γίνει εμβόλιο πολιτισμού και αξιών -μας είπε η καθηγήτρια- γιατί, εξ ορισμού, είναι άρρηκτα δεμένη και με την πολιτιστική ποικιλότητα… Ναι μεν στη χώρα μας είναι ανεξάρτητο μάθημα στα περιβαλλοντικά προγράμματα αλλά ως εκεί… Γνώση με ποικίλες πτυχές όπως αυτή έπρεπε να έχει καλύτερη θέση στη γενική εκπαίδευσή μας… Άλλωστε, η ισορροπία καθενός καθορίζεται από τις πανανθρώπινες αξίες που διδάσκεται αλλά και από τη φυσιογνωμία του τόπου καταγωγής του! Πρόκειται για νόμο της ζωής που αποδεικνύει την ανάγκη κατάλληλης εκπαιδευτικής αξιοποίησης της βιοποικιλότητας!». Καθορίζεται «η ισορροπία καθενός» λοιπόν… Ο σκληρός κοινωνικός περίγυρος της εποχής μας θα έχει, λοιπόν, μελλοντικές επιπτώσεις στον Έλληνα που γεννιέται και μεγαλώνει τώρα; «Αναπόφευκτα, θα υπάρξουν μελλοντικές ψυχολογικές επιπτώσεις για τον Έλληνα που γνωρίζει και συνειδητοποιεί τι συμβαίνει στη χώρα του τώρα, στον καιρό της κρίσης και της έντασης που αυτή συνεπάγεται!».