Επισκέφτηκα την περιοχή στο πλαίσιο έναρξης λειτουργίας μιας υπερσύγχρονης πίστας καρτ μέσα στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου Costa Nararino. Σκεφτόμουν τον τουρίστα Έλληνα ή ξένο
που επισκέπτεται για πρώτη φορά την περιοχή, αντιμέτωπο με το σοκ του δρόμου καρμανιόλα που συνδέει την Καλαμάτα με την Πύλο. Είναι εξαιρετικά πιθανό ο ταξιδιώτης να έχει φτάνοντας στη διασταύρωση που τον οδηγεί στο Νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου, συμπληρώσει ήδη από τρεις έως επτά ώρες ταξίδι.
Βγαίνοντας από τον σύγχρονο αυτοκινητόδρομο Αθήνας - Καλαμάτας καλείται να οδηγήσει σ' ένα παμπάλαιο δρόμο, με ελλιπή σήμανση, κακή ως καθόλου διαγράμμιση, σημεία ενδιαφέροντος χωρίς κυκλοφοριακή σύνδεση, υπαίθριες παράγκες με εποχικά προϊόντα, φωτεινές διαφημιστικές πινακίδες ατάκτως ειρημένες χωρίς καμία μέριμνα για το φωτισμό του δρόμου και άλλα πολλά.
Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή η αντίδραση του Βορειοευρωπαίου που δεν μπορεί να διανοηθεί πως η υπαίθρια παράγκα με τα φρέσκα φρούτα ή το παρακείμενο καφέ εστιατόριο δεν έχει κυκλοφοριακή σύνδεση με το δρόμο (σήμανση, άνοιγμα, λωρίδα κατεύθυνσης, είσοδο - έξοδο, χώρο στάθμευσης) οπότε οι υποψήφιοι πελάτες σταματάνε στο κατάστρωμα του δρόμου και ανοίγουν την πόρτα για να βγουν.
Πέρασα αυτό το δρόμο δυο φορές οδηγώντας ένα σύγχρονο και ασφαλές αυτοκίνητο μια Mercedes, CLA Shooting Brake 1.6lt/122PS. Παρά το εξαιρετικό κρά τημα του αυτοκινήτου τα δυνατά φρένα και την περίσσεια ροπής του κινητήρα σε πολλά σημεία έπιασα τον εαυτό μου να σφίγγεται καθώς ο δρόμος δεν έχει κανένα περιθώριο ασφαλείας. Εξαιρετικά στενός σε κάποια σημεία, με άπειρες λακκούβες, σαμαράκια, κακοτεχνίες και στροφές με λάθος κλίση. Λόγω εντοπιότητας (σ.σ: κατάγομαι από Αρκαδία) επισκέπτομαι την περιοχή από παιδί και έχω περάσει από εκεί ως επιβάτης ή οδηγώντας εκατοντάδες φορές. Κάθε φορά μου φαίνεται χειρότερος ο δρόμος, πιο επικίνδυνος και αυτό εν μέρει είναι αλήθεια καθώς έχει αφεθεί στην τύχη του χωρίς καμία συντήρηση. Για όσους δεν το γνωρίζουν ο πρώτος ασφαλτόδρομος που φτιάχτηκε στην Ελλάδα συνδέει τη Πύλο με τη Μεθώνη τόσο αυτός όσο και τα υπόλοιπα κομμάτια του δικτύου έχουν ξεπεράσει πια τα 50 χρόνια λειτουργίας.
Φαντάζει ειρωνεία η ύπαρξη αυτού του δρόμου αν οδεύεις προς ένα κατάλυμα όπως το Costa Navarino που αποτελεί πηγή συναλλάγματος για τη χώρα μας ενώ δίνει δουλειά σε περισσότερους από 1200 κατοίκους της περιοχής. Όπως ειρωνικό είναι πως πρόκειται για το δρόμο που πάει στον τόπο καταγωγής του προηγούμενου Έλληνα πρωθυπουργού.
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα προτού στρίψετε από Καλαμάτα για Πύλο, να κάνετε το σταυρό σας, μια στάση για ξεκούραση, να οπλιστείτε με υπομονή, να μην βιάζεστε, να μην τρέχετε και να θεωρείτε τα πάντα πιθανά. Μια επανάληψη στο νόμο του Μέρφι "θα συμβεί το χειρότερο ενδεχόμενο" επίσης δε βλάπτει. Αν αναρωτιέστε, δεν μου συνέβη κάτι συγκεκριμένο, το να περνάς απ' αυτό το δρόμο είναι από μόνο του συμβάν!
Του Τάκη Πουρναράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου