Τα λάθη που έρχονται από το παρελθόν, η γλύκα της εξουσίας και οι βουλευτές της συγκυβέρνησης που αναζητούν εναγωνίως τα ισοδύναμα για να μπορέσουν να εμφανιστούν στις εκλογικές τους περιφέρειες Το πρώτο πακέτο μέτρων χαρακτηρισμένων ως προαπαιτούμενα ψηφίστηκαν αν και όσοι παρακολούθησαν τη συζήτηση στις επιτροπές και στην ολομέλεια ακόμα αναρωτιούνται για το ακριβές περιεχόμενο της συζήτησης. Και εφόσον δεν κατάλαβαν όσοι παρακολουθούσαν τις αγορεύσεις των αγορητών, της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, είναι προφανές ότι δεν κατάλαβαν και οι βουλευτές τι έλεγαν και εν συνεχεία τι ψήφισαν. Όσο για το μέσο πολίτη-τηλεθεατή, τον έχοντα σώας τας φρένας, κατάλαβε για πολλοστή φορά μέσα στη τελευταία τετραετία ότι, στην Ελλάδα αλλάζουν ρόλους τα κόμματα αλλά η χώρα παραμένει ίδια και χειρότερη. Ωστόσο η παρούσα κυβέρνηση με τη στάση της μας έδωσε να καταλάβουμε πως δικαιούται να κάνει λάθη, αλλά η αντιπολίτευση αν και μπορεί(ακόμα) να τα επισημαίνει, δεν δικαιούται να ασκεί κριτική. Κι αυτό γιατί βαρύνεται με τα δικά της λάθη. Ως εκ τούτου η αντιπολίτευση δεν έχει το ηθικό πλεονέκτημα να αμφισβητεί το αντίστοιχο της κυβέρνησης. Όσες φορές κατά τη διάρκεια της συζήτησης το αποτόλμησε, κατακεραυνώθηκε από τους βουλευτές της συμπολίτευσης και τους υπουργούς με το αιτιολογικό ότι το μνημόνιο της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα έχει κοινωνικό πρόσημο! Την πατρότητα του ανεκδότου την έχει ο κ. Κατρούγκαλος. Πέραν όμως αυτού, δηλωτικού του αυταρχικού τρόπου πολιτικής συμπεριφοράς, η πλειονότητα των βουλευτών της συμπολίτευσης, μεταξύ πρώτης και δεύτερης κυβέρνησης της αριστεράς με τον κ. Καμμένο, υπέστησαν λοβοτομή. Διότι δεν μπορεί όλοι αυτοί που με επαναστατικό οίστρο “διαπραγματεύονταν” καθιστώντας αναπόφευκτο το τρίτο μνημόνιο-το οποίο δεν θα ερχόταν αν δεν “διαπραγματεύονταν”- να είναι οι ίδιοι που με τις ομιλίες τους έδωσαν την εντύπωση ότι έχουν χάσει την αίσθηση του χωροχρόνου. Το γεγονός είναι πραγματικά ασύλληπτο- ακόμη και για την πλέον ευφάνταστη αριστερά- να εμφανίζονται τα στελέχη της ως παρθένες του πολιτικού συστήματος. Εκτός κι αν θεωρούν ότι η δεύτερη φορά τους δίνει το δικαίωμα να εκλαμβάνουν το σφάλμα, ή αν προτιμάτε τη δεύτερη ευκαιρία, ως βλακεία. Κατανοητή η στάση των υπουργών.
Η εξουσία, ακόμα και υπό την επιτήρηση των Βρυξελλών, είναι γλυκιά. Αλλά οι βουλευτές της αριστεράς τι θα πουν στους ψηφοφόρους επιστρέφοντας στις περιφέρειές τους; Μήπως ότι ο κ. Τσίπρας θα φέρει τη θάλασσα πιο κοντά στο Κερατσίνι και στη Δραπετσώνα;
Ή μήπως θα τους πουν ότι οι φόροι και οι περικοπές στους μισθούς τους, θα ισοσταθμισθούν με το νομοσχέδιο για τις άδειες την τηλεοπτικών σταθμών; Εντάξει, το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί, αλλά ένα μήνα μετά τις εκλογές ο μετεωρισμός της κυβέρνησης, ανάμεσα στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στη δεύτερη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ… και Χριστιανοδημοκρατών (Νικολόπουλος), είναι πρωτοφανής. Όπως πρωτοφανής είναι και ο ισχυρισμός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το “καινούριο” και όλοι οι υπόλοιποι είναι το “παλιό”. Και όλοι αυτοί οι υπουργοί, οι βουλευτές και τα στελέχη που υπηρέτησαν επί σειρά ετών το ΠΑΣΟΚ είναι οφθαλμαπάτη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου