Πού ποντάρουν Τζιτζικώστας, Μεϊμαράκης, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης

Ο νυν πρόεδρος της ΝΔ επενδύει στους «κομματικούς» – Στις δυνάμεις που θέλουν ρήξη με το παρελθόν ποντάρει ο Τζιτζικώστας – Στους εκτός κομματικών τειχών ρίχνει το βάρος ο Κυριάκος – Σε όσους αισθάνονται δεξιοί στοχεύει ο Άδωνις
Η αντίστροφη μέτρηση προς την κάλπη της προσεχούς Κυριακής για την ανάδειξη του επόμενου αρχηγού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκει τους τέσσερις διεκδικητές της νεοδημοκρατικού σκήπτρου αντιμέτωπους με την κούραση από τη μαραθώνια προεκλογική αντιπαράθεση, γεγονός που προκαλεί φόβους για μειωμένη συμμετοχή των παλαιών και νέων ψηφοφόρων στην εκλογική διαδικασία. Με δεδομένο το ναυάγιο της προσπάθειας για απευθείας αντιπαράθεση των τεσσάρων υποψηφίων (που εμφανίστηκε ως αδυναμία να συνεννοηθούν, αλλά στην πραγματικότητα υποκρύπτει τις διαφορετικές στοχεύσεις των επιτελείων τους), όλοι τους πλέον προσανατολίζονται στην ένταση του ρυθμού των περιοδειών, με στόχευση πλέον στις ειδικές κατηγορίες πιθανών ψηφοφόρων στις οποίες υπερτερεί ο καθένας εξ αυτών.

Σε αδρές γραμμές, ο νυν πρόεδρος Βαγγέλης Μεϊμαράκης επενδύει κατά βάση στους «κομματικούς», ενώ διατηρεί μεγάλες προσδοκίες και από τη στήριξη των καραμανλικών, ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης ποντάρει σε όσους αισθάνονται δεξιοί αλλά και σε εκείνους που έχουν θετική εικόνα για την προηγούμενη κυβέρνηση και τον επικεφαλής της πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ρίχνει το βάρος του στους εκτός κομματικών τειχών που θέλουν μια μεγάλη φιλελεύθερη Κεντροδεξιά, ενώ ο 37χρονος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας ελπίζει να συσπειρώσει τις δυνάμεις οι οποίες θέλουν τη ρήξη με το παρελθόν. Η υψηλή αβεβαιότητα, ωστόσο, τόσο ως προς τον αριθμό των πολιτών που θα προσέλθουν να ψηφίσουν όσο και ως προς τη σύνθεση που θα έχει το εκλογικό σώμα στο οποίο θεωρητικώς εντάσσονται όλοι οι ενήλικοι Ελληνες που δεν έχουν στερηθεί τα πολιτικά τους δικαιώματα, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ασφαλείς προβλέψεις. Ετσι, λοιπόν, θεωρείται αναστρέψιμο από τα επιτελεία των άλλων υποψηφίων το δημοσκοπικό προβάδισμα του κ. Μεϊμαράκη που κατεγράφη το προηγούμενο διάστημα.
Απόστολος Τζιτζικώστας
«Αν σπάσουμε τα ταμπού, θα κυριαρχήσουμε»

«Η εκλογή αρχηγού θα κριθεί στο ένστικτο αυτοσυντήρησης της παράταξης» δηλώνει στη συνέντευξή του στο «ΘΕΜΑ» ο υποψήφιος για την ηγεσία της Ν.Δ. Απόστολος Τζιτζικώστας, και προσθέτει: «Κάθε φορά που η παράταξη έσπαγε ταμπού και τείχη κυριαρχούσε και κάθε φορά που κλεινόταν συντηρητικά σε “ασφαλείς” επιλογές έχανε».

Αφήνει αιχμές κατά του Βαγγέλη Μεϊμαράκη γιατί δεν θέλησε τον διάλογο πριν από την εκλογή, ενώ υποστηρίζει ότι εφόσον εκλεγεί δεν θα υπάρξει δυαρχία, παραπέμποντας στο μοντέλο Ρέντσι στην Ιταλία.

Γιατί να επιλέξει εσάς κάποιος ψηφοφόρος της Ν.Δ. στην εκλογή της 22ας Νοεμβρίου; Για να μπορεί να ελπίζει βάσιμα ότι στις επόμενες εκλογές, σε αυτές που απέναντι θα είναι ο πραγματικός αντίπαλος, η χειρότερη, επικίνδυνα ανίκανη και πιο αναξιόπιστη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος, η Νέα Δημοκρατία θα είναι εκεί έτοιμη και αποφασισμένη να νικήσει και να κυβερνήσει. Γιατί μπορώ να ζητήσω από τους ανθρώπους που πληγώσαμε, πικράναμε και στενοχωρήσαμε να γυρίσουν πίσω στην παράταξη που εκφράζει τις ιδέες τους. Το έχω πει και το ξαναλέω σε όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν για ποιον λόγο επέλεξα να βγω μπροστά τώρα: δεν βιάστηκα, προσωπικά είχα χρόνο, η παράταξή μου όμως δεν έχει άλλο χρόνο – και η χώρα επίσης. Να το σκεφτούν αυτό έστω και τώρα, ποτέ δεν είναι αργά ξέρετε, όσοι μας σπρώχνουν σε έναν αργό πολιτικό θάνατο από ακινησία. Δεν υποστηρίζω ότι το κάνουν από προσωπικό υπολογισμό ή σχεδιασμό, αλλά τελικά το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Το έζησα στις εκλογές για την Περιφέρεια: αλλού η κοινωνία, αλλού ο κεντρικός μας σχεδιασμός. Τότε με πυροβολούσαν ως «αντάρτη» που παίζει προσωπικό παιχνίδια. Μετά το 71% που πήρε η περιφερειακή μας παράταξη, όμως, πείτε μου εσείς αν ήταν αντάρτικο ή ήταν η σωστή απόφαση όλων τότε -όχι μόνο δική μου- που ακούσαμε την κοινωνία και η κοινωνία μας το αναγνώρισε.

– Σε τι υπερέχετε έναντι των ανθυποψηφίων σας; Δεν είναι ζήτημα υπεροχής, είναι ζήτημα άλλης αντίληψης, άλλης πολιτικής ματιάς στα πράγματα. Δεν κινούμαι συντηρητικά γιατί οι εποχές είναι τόσο άγριες και ο κόσμος τόσο χτυπημένος από την κρίση που η συντήρηση χάνει κάθε θετικό πρόσημο. Ισοδυναμεί με συντήρηση της απελπισίας, της ισοπέδωσης προς τα κάτω και της διάλυσης της κοινωνίας.

– Πού νομίζετε ότι θα κριθεί η εκλογή; Στο ένστικτο αυτοσυντήρησης αυτής της παράταξης. To ξέρετε, είναι περίεργο, αλλά αν δει κανείς διαχρονικά τις ιστορικές στιγμές αυτής της παράταξης σε σχέση με την ηγεσία της, θα εκπλαγεί. Κάθε φορά που έσπαγε ταμπού και τείχη κυριαρχούσε και κάθε φορά που κλεινόταν συντηρητικά σε «ασφαλείς» επιλογές έχανε. Από την ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ήταν ο «επαρχιώτης» τότε, η δυσάρεστη έκπληξη για το τότε αστικό πολιτικό κατεστημένο, μέχρι τον Κώστα Μητσοτάκη τη δεκαετία του ’80 που ήταν ο «ξένος» και τον σαραντάρη Κώστα Καραμανλή τη δεκαετία ’90 που τον υποτιμούσαν ανοιχτά. Αυτοί ήταν οι «επικίνδυνοι» του καιρού τους, οι οποίοι όμως οδήγησαν την παράταξη σε μεγάλες νίκες.

«Δεν θα κλείσω τη Ν.Δ.»
– Η εντύπωση που έχει επικρατήσει είναι ότι σας στηρίζει ο Αντώνης Σαμαράς. Αλλωστε οι περισσότεροι βουλευτές που αναδείχθηκαν κατά την πρωθυπουργία του έχουν δηλώσει ότι σας στηρίζουν. Ακούστε, ο Αντώνης Σαμαράς ήταν πρόεδρος της Ν.Δ. επί έξι χρόνια και πρωθυπουργός σχεδόν τα τρία από αυτά. Θέλετε να δούμε πόσοι υπουργοί του είναι με τον έναν ή τον άλλον; Θέλετε να δούμε πόσοι βουλευτές που, όπως λέτε, αναδείχθηκαν στις μέρες του στηρίζουν ποιον υποψήφιο; Να το δούμε όνομα προς όνομα, αλλά φοβάμαι ότι… θα στενοχωρηθούν αυτοί που έστησαν αυτό το σκηνικό. Γιατί το έστησαν με άλλο στόχο και όχι βέβαια την ενότητα, όπως λένε, του κόμματος! Οι μόνες μου πλάτες είναι ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας. Τελικά, τι θα πει σαμαρικός, καραμανλικός και μητσοτακικός όταν μιλάμε για βουλευτές; Τι είναι οι βουλευτές, ενεργούμενα; Να κάνω εγώ έναν ουσιαστικό διαχωρισμό: ότι σήμερα είναι 76 όλοι μαζί όταν ήταν 165 τον Μάρτιο του 2004;

– Είναι σαφές ότι δεν έχετε μαζί σας τα παλαιότερα στελέχη. Πώς θα διαχειριστείτε το κόμμα εφόσον εκλεγείτε; Δεν ξέρω αν είναι τόσο σαφές όπως λέτε, έχω διαφορετική εικόνα. Ομως ξέρω σίγουρα ότι όταν εκλέγεται ένας νέος αρχηγός, οι παλαιότεροι είναι πάντα ο ένας πυλώνας και οι νεότεροι ο δεύτερος. Εγώ δεν σκοπεύω να κλείσω τη Νέα Δημοκρατία στο ήδη στενό της πλαίσιο, θα κάνω το ακριβώς αντίθετο γιατί πιστεύω σε ένα άλλο μοντέλο διοίκησης.

– Η μακρά προεκλογική περίοδος δεν συνοδεύτηκε από αντίστοιχο διάλογο για την πολιτική, τη φυσιογνωμία και την ανασυγκρότηση του κόμματος και δεν προσέλκυσε το ενδιαφέρον την κοινωνίας. Σε τι οφείλεται η εξέλιξη αυτή; Εχετε δίκιο, ο ανοιχτός διάλογος και η αντιπαράθεση θέσεων έλειπε. Και θα μπορούσε να γίνει με λίγη καλή θέληση ή λίγη καλή προαίρεση. Είχα προτείνει να γίνουν πέντε θεματικές συνδιασκέψεις για να δοθεί η ευκαιρία και στους τέσσερις να παρουσιάσουμε αναλυτικά τις θέσεις μας και να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση. Δεν έγινε αποδεκτό, δεν έγινε καν έστω μία συνδιάσκεψη. Η εκτίμησή μου είναι ότι σε αυτή τη διαδικασία ήμασταν εξαρχής τρεις που θέλαμε να της προσδώσουμε ένα άλλο ύφος και μια άλλη δυναμική για να ενδιαφερθεί ο κόσμος να μας ακούσει, να μας κρίνει, να μας συγκρίνει, και ένας που δεν ήθελε να χάσει το αφ’ υψηλού πλεονέκτημα που κατά τη γνώμη του τού δίνει η καρέκλα.

Τελικά η Ν.Δ. είναι φθαρμένο προϊόν; Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι προϊόν, είναι ένας ζωντανός οργανισμός, είναι οι άνθρωποί της. Να συμφωνήσω ότι δεν είμαστε στα καλύτερά μας; Ναι, δεν είμαστε, αλλά τι σημαίνει αυτό; Ο κόσμος που ζει μια καταστροφική ανερμάτιστη πολιτική όχι μόνο στην οικονομία αλλά στην παιδεία, στην ασφάλεια, στα εθνικά θέματα; Νομίζετε ότι μετά από έξι-επτά χρόνια κρίσης θα αντιδράσει όπως παλιά, επί δικομματισμού; Σας λέω καθαρά και θυμηθείτε με: ο πολιτικός χρόνος είναι επικίνδυνα πυκνός και ο πολιτικός ιστός επικίνδυνα χαλαρός.