TO ΒΙΒΛΙΟ ΓΕΜΑΤΟ ΑΠΟ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑ..

Η αγάπη της Βικτόρια Χίσλοπ για την Ελλάδα έχει αποτυπωθεί με εύγλωττο τρόπο σε όλα τα τελευταία βιβλία της. Η Βρετανίδα συγγραφέας μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα στο Λονδίνο και στην Αθήνα, έχει δικό της σπίτι στο κέντρο της πόλης, μιλάει πλέον καλά ελληνικά και έχει εξελιχθεί σε άτυπη πρέσβειρα της χώρας μας. Το νέο της βιβλίο «Οι Καρτ Ποστάλ», των εκδόσεων Διόπτρα, αποσπάσματα και φωτογραφίες του οποίου προδημοσιεύει το «Eθνος της Κυριακής», είναι ένας ύμνος στις ελληνικές ομορφιές! Αν και το βιβλίο θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας και την Κύπρο στις 26 Οκτωβρίου, η πολυδιαβασμένη Βρετανίδα συγγραφέας αυτή τη φορά επιλέγει την Πελοπόννησο ως αφετηρία για το νοερό ταξίδι της ηρωίδας της και όχι μόνο... Κάθε βδομάδα, στο γραμματοκιβώτιο της Ελι, της πρωταγωνίστριάς της, καταφθάνουν καρτ ποστάλ, τις οποίες διαβάζει με ανυπομονησία προτού τις καρφιτσώσει στον τοίχο του διαμερίσματός της. Ωστόσο, αυτές οι καρτ ποστάλ δεν απευθύνονται στην ίδια. Η ηρωίδα δεν γνωρίζει ούτε τον αποστολέα ούτε τον παραλήπτη κι έτσι δεν έχει τρόπο να τις επιστρέψει ή να τις προωθήσει.
Oλες είναι από την Ελλάδα, με σαγηνευτικές εικόνες πόλεων, τοπίων, θαλασσών και αρχαιολογικών χώρων, εικόνες που τη μαγεύουν με την ομορφιά τους και την ποικιλομορφία αυτής της χώρας που η ίδια δεν έχει επισκεφτεί. «Τις καρτ ποστάλ στέλνει ένας άντρας στη γυναίκα που τον εγκατέλειψε», εξηγεί στο «Eθνος της Κυριακής» η Βικτόρια Χίσλοπ. «Το μήνυμά του είναι ουσιαστικά ''δες πού είμαι εγώ και πού δεν είσαι εσύ'', όμως εκείνη δεν το λαμβάνει, φυσικά, ποτέ.
Ο αποστολέας των καρτών ταξιδεύει για μεγάλο χρονικό διάστημα ανά την Ελλάδα, προσπαθώντας να συμφιλιωθεί με την απόρριψη και την απώλεια που έχει υποστεί. Κάποιοι είπαν για το νέο μου βιβλίο ότι πρόκειται για την προσωπική μου ερωτική επιστολή προς την Ελλάδα - και δεν έχουν άδικο. Με όχημα τον πρωταγωνιστή Aντονι, παρασύρω τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι σε δεκάδες μέρη σε όλη την Ελλάδα, σε καθένα από τα οποία ο ήρωάς μας ανακαλύπτει ή μαθαίνει κάτι που τον βοηθά να ξαναβγεί από την άβυσσο του συναισθηματικού κενού όπου έχει βυθιστεί».