ΕΤΟΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΛΛΑΣ ΤΟ 2017 ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Μία από τις τελευταίες πράξεις του προηγούμενου Υπουργού Πολιτισμού κ. Αριστείδη Μπαλτά ήταν η με αριθμό ΥΠΠΟΑ/ΓΔΣΠ/ΔΕΠΠ/ΤΜ/329642/9656 /3412/ 1 -11 2016, που αφορούσε στην έγκριση του Ενημερωτικού Σημειώματος, του Τμήματος Μουσικής της Διεύθυνσης Εφαρμογής Πολιτιστικής Πολιτικής Κληρονομιάς, του Υπουργείου Πολιτισμού της ανακήρυξης του 2017 ως " Έτος Μαρίας Κάλλας". Η εισήγηση στηρίχτηκε στην πρόταση του Διεθνούς Καλλιτεχνικού Κέντρου ATHENAEUM, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός της συμπλήρωσης των σαράντα χρόνων από το θάνατο της μεγάλης ελληνίδας καλλιτέχνιδας Mαρίας Κάλλας. Πρόταση όμως για το ίδιο θέμα είχε κάνει και η Μεσσηνιακή Αμφικτυονία, αρχικά στις 10 Οκτωβρίου 2016 στην Προεδρία της Δημοκρατίας και στη συνέχεια, στις 18 Οκτωβρίου 2016, στο Υπουργείο Πολιτισμού.
 Η Μεσσηνιακή Αμφικτυονία, τόσο στην Προεδρία της Δημοκρατίας όσο και στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, επικαλέστηκε το μεσσηνιακό της ρόλο που συνδέει τους απανταχού Μεσσηνιακούς Πολιτιστικούς Συλλόγους και Ομοσπονδίες, τη μεσσηνιακή καταγωγή της μεγάλης ντίβας του λυρικού θεάτρου και την ταινία "Η δική μας Μαρία Κάλλας", της οποίας τη δημιουργία ανέθεσε στον Ελληνοσουηδό σκηνοθέτη, κ. Μπάμπη Τσόκα, μαθητή του Bergman, καθηγητή της Βασιλικής Ακαδημίας Κινηματογράφου της Στοκχόλμης. Η ταινία, ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ 95 λεπτών, είναι ήδη έτοιμη και οδεύει σε διεθνή φεστιβάλ.
Για την ταινία αυτή εργάστηκαν και συμμετείχαν εθελοντικά υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη μέλη της Αμφικτυονίας, ο Σύλλογος Αποφοίτων του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας "Μαρία Κάλλας", η Ενωση Φίλων "Μαρία Κάλλας", ο Μεσσηνιακός Σύλλογος Νέας Υόρκης "Ο Αριστομένης" και ηθοποιοί, οπερατέρ, συγγραφείς, ποιητές, πρόξενοι, γλύπτες, καλλιτέχνες, μουσικοί, επαγγελματίες, δημοσιογράφοι, εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί. Το μήνυμα που βγαίνει πηγαία από την ταινία είναι ότι η Κάλλας είναι Ελληνίδα και η Ελλάδα συνεχίζει να γεννά διάσημες προσωπικότητες. Επίσης η ταινία είναι αποτέλεσμα αυθόρμητης συμμετοχής διακοσίων πενήντα (250) προσώπων, όλων εθελοντών και εξαιτίας αυτού θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ελπιδοφόρο παράδειγμα για τη σημερινή Ελλάδα. Τέλος, η ταινία είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως εργαλείο της Ελληνικής Πολιτιστικής Διπλωματίας.