Παραμονές νέου μνημονίου...

Παραμονές του τέταρτου μνημονίου κι η χώρα εξακολουθεί να ζει το δικό της… μύθο. Καμία διάθεση για σοβαρές αλλαγές και προσέγγιση των προβλημάτων, διαρκείς επικοινωνιακές «κορώνες», τροφοδότηση των παθογενειών και φυσικά άφθονη πώληση ελπίδας και… ανάπτυξης σε μία κοινωνία αδύναμη ακόμα – ακόμα, να… αποκρούσει όλους εκείνους που εξακολουθούν να παίζουν ένα θέατρο σκιών με τις ζωές και τις καθημερινές αγωνίες τους. Παραμονές νέων σκληρών και επώδυνων μέτρων, κι όμως κανείς δεν έχει την αίσθηση της ντροπής. Κανείς δεν δείχνει ότι έχει χάσει τον ύπνο του, πέραν απ’ όλους εκείνους που θα θιγούν εκ νέου από τους… σωτήρες της χώρες. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση «μάχονται» με φόντο την κρίση που έχουν δημιουργήσει από την αδυναμία τους να την αντιμετωπίσουν. «Μάχονται» με λάφυρο την… καρέκλα της εξουσίας για το ποιος θα είναι περισσότερο ή λιγότερο υποτακτικός στα κελεύσματα των δανειστών.
Παραμονές της μετάβασης της χώρας σε νέα δύσκολα μονοπάτια, γεμάτα φόρους κι ο λαός παραμένει απαθής στις εξελίξεις, φανερά κουρασμένος από τους τόνους… ελπίδας που τον έχουν ταΐσει τα τελευταία έτη, αναμένει απλά τη στιγμή που θα έρθει αντιμέτωπος με την δική του μοίρα. Παραμονές του κλεισίματος μιας ακόμα υπερήφανης διαπραγμάτευσης και λες κι όλα είναι ίδια. Λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα σε σχέση με την προηγούμενη φορά που και πάλι μας… έσωσαν. Τίποτα πλην του αρχηγού της ΝΔ κι ορισμένων αλλαγών-μετακινήσεων στις θέσεις των βουλευτών εντός του Κοινοβουλίου. Τότε ήταν ο Β. Μεϊμαράκης που ηγείτο της ΝΔ και ψήφιζε το μνημόνιο της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπό την πίεση των δεξιών της Ευρώπης.
Σήμερα είναι ο Κ. Μητσοτάκης. Και σε πολιτικό επίπεδο έχει ενδιαφέρον η στάση που θα κρατήσει σ’ αυτή τη φάση η ΝΔ, με δεδομένη και την δημοσκοπική καταγραφή και πρωτιά που τότε δεν είχε, αλλά και με επίσης δεδομένο ότι πολλά απ’ αυτά που οι δανειστές προτείνουν πιθανότατα να… αναγκαστεί να τα ψηφίσει. Παραμονές εξελίξεων, με την Ευρώπη να έχει κι αυτή να αντιμετωπίσει τα δικά της θέματα και φυσικά αρκετές – απρόβλεπτες – εκλογικές αναμετρήσεις. Μέσα σ’ όλα αυτά, αλλά κι εκείνα που συμπληρώνονται στο παζλ των διεθνών εξελίξεων, ένα είναι βέβαιο. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τίποτα, εκτός από το σχεδόν βέβαιο. Ότι και πάλι εκείνοι που θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος των επιλογών των κυβερνώντων θα είναι η αποδεκατισμένη, σχεδόν ανύπαρκτη σήμερα μεσαία φτωχοποιημένη τάξη της χώρας μας! Του Κώστα Β. Τσερεντζούλια