Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΝΗΣ ΣΤΗ ΝΟΔΕ ΕΦΥΓΕ ΜΕ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

Την Δευτέρα 4-9-2017 πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ΝΟΔΕ Μεσσηνίας συνάντηση-ενημέρωση της Επιτροπής Αγώνα Μάνης με τους πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας του Νομού. Η συνάντηση ήταν μια πρωτοβουλία της Επιτροπής Αγώνα Μάνης κατά των δασικών χαρτών, που σκοπό είχε (αφού πριν καιρό είχε ενημερώσει για τις θέσεις της τον τ. Πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά στο γραφείο του στη Βουλή) να ενημερώσει τους πολιτευτές της Ν.Δ. στη Μεσσηνία για τις θέσεις της σχετικά με τους δασικούς χάρτες στην περιοχή της Μάνης. Συγκεκριμένα, παραβρέθηκαν οι πολιτευτές κ. Χρυσομάλλης, κ. Σαμπαζιώτης, κ. Μαντάς και κα Οικονομάκου, ενώ οι κ. Λαμπρόπουλος και κα Μπούζα, που απουσίαζαν λογω ανειλημμένων  υποχρεώσεων, ενημερώθηκαν για τα τεκταινόμενα από την Πρόεδρο της ΝΟΔΕ.

Οι θέσεις της Επιτροπής Αγώνα Μάνης, όπως αυτές εκτέθηκαν κατά τη συνάντηση με την ΝΟΔΕ Μεσσηνίας της Ν.Δ. έχουν ως εξής:

1. Το πρόβλημα δημιουργείται κυρίως από τον μη σαφή και ορθολογικό προσδιορισμό της έννοιας «δασική έκταση». Δεν είναι δυνατόν όταν εγκαταλείπεται η καλλιέργεια ενός αγρού και φυτρώνει εντός αυτού αυτοφυής βλάστηση (την οποία κανένας νόμος δεν απαγορεύει) να χαρακτηρίζεται ως «δασική έκταση».
2. Η δασική αρχή είναι, επί της ουσίας μια αυτόνομη υπηρεσία της οποίας οι χαρακτηρισμοί επί εκτάσεων θεωρούνται θέσφατο αφού, ιδιαίτερα τώρα με τους δασικούς χάρτες, δεν μπορούν να είναι μαχητοί στη Δικαιοσύνη.
3. Η Μάνη είναι μια άγονη και βραχώδης περιοχή της οποίας μόνο το 3% περίπου είναι αρόσιμο. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70 η γη, ακόμη και ελάχιστες εκτάσεις μέσα σε βραχώδες τοπίο, καλλιεργούνταν με ζώα και χειρονακτικά.  Η εγκατάλειψη της υπαίθρου, όπως αποδεικνύουν και τα στατιστικά στοιχεία του πληθυσμού, έγινε με ευθύνη ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων μετά το πέρας του εμφυλίου μέχρι και σήμερα. Την ταφόπλακα στις καλλιέργειες των αγρών της Μάνης έθεσε η μηχανική καλλιέργεια. Αυτή, σε συνδυασμό με την απουσία αντρικών χεριών που είχαν ξενιτευτεί και υποζυγίων, οδήγησε στην εγκατάλειψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των πατρογονικών μανιάτικων αγρών και στο αγρίεμά τους, το οποίο σήμερα το κράτος δια των υπηρεσιών του βαφτίζει «δασικές εκτάσεις». 
4. Οι Μανιάτες δεν αποδέχονται τον όρο «δασική έκταση» αλλά άγριωμα, το οποίο τουλάχιστον στις περιπτώσεις που είναι περιφραγμένο με ξερολιθιές, αποτελούσε λειτουργικό μέρος της οικιακής τους οικονομίας. Δεν το κατέστρεφαν αλλά αντίθετα το εκμεταλλεύονταν ορθολογικά διότι τους έδινε προϊόντα που δεν μπορούσε να δώσει το ήμερο. Το κράτος αναγνωρίζοντας αυτή την ιδιαιτερότητα αποζημίωνε κατά την διάνοιξη δρόμων το άγριωμα σχεδόν ίσα με το ήμερο, όπως αποδεικνύουν και οι κτηματολογικοί πίνακες όπως αυτός  του 1970 που αφορά στη διάνοιξη του δρόμου Προσήλιο – Κάλυβες – Καρδαμύλη.
5. Η βάση δεδομένων με τις αεροφωτογραφίες του 1945 (των Άγγλων για εντοπισμό ανταρτών) και του 2008 που χρησιμοποιεί το κράτος για τη σύνταξη των Δασικών Χαρτών είναι σαθρή διότι: προ και κατά το 1945 ουδείς τολμούσε να καλλιεργήσει διότι κινδύνευε να κατηγορηθεί ως φίλος των ανταρτών ή φίλος των «κάτω». Είναι χαμηλής απόδοσης και εμπεριέχουν πάρα πολλά λάθη αφού σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν αποτυπώνουν ακόμη και κτίσματα. Αυτές του 2008 δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν, αφού ο ν.998/79 απαγόρευε στους ιδιοκτήτες Μανιάτες να καθαρίσουν τα κτήματά τους, οδηγώντας εκατοντάδες από αυτούς, που το τολμούσαν, στα δικαστήρια για παράνομη εκχέρσωση!
6. Η Μάνη έχει ενταχθεί στις εξαιρέσεις του άρθρου 68 του Ν. 998/79, που αφορά στο τεκμήριο κυριότητας, που είναι υπέρ των ιδιωτών. Δεν είναι δυνατόν να μηδενίζεται η δίκαιη αυτή κατάκτηση με το έγγραφο που δίνεται και στους Μανιάτες ιδιοκτήτες από τις δασικές υπηρεσίες να υπογράψουν αναγνωρίζοντας ότι εξαγοράζουν δάσος ή δασική έκταση που έχουν εκχερσώσει (και άρα καταπατήσει) πριν από τις 11.6.1975!   
7. Η Μάνη ζητά να της αναγνωριστεί η γεωμορφολογική ιδιαιτερότητά της και η ιδιαίτερη χρήση γης που είχε επί αιώνες (δεν είναι δυνατόν οι κάμποι και οι πεδιάδες να αντιμετωπίζονται όπως οι άγονες και βραχώδεις περιοχές όπως η Μάνη!), καθώς και οι ευθύνες του κράτους για την ερήμωσή της. Υπ’ αυτό το πνεύμα, να αποδοθούν οι εκτάσεις ΑΔ ως ΑΑ χωρίς περαιτέρω διαδικασίες, ταλαιπωρία και έξοδα των ιδιοκτητών τους, ενώ για τις υπόλοιπες που έχουν διαφορετικούς χαρακτηρισμούς, ακόμη και ΔΔ, να συγκροτηθούν επιτροπές που θα κάνουν αυτοψίες και όπου υπάρχουν ανθρωπογενείς δραστηριότητες να αποδίδονται άνευ βαρών στους ιδιοκτήτες τους.