ΤΟ ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΞΑΓΩΓΗΣ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ

Το ελληνικό ελαιόλαδο θα έπρεπε να αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα για τον εξαγωγικό τομέα της χώρας. Αντίθετα, προσφέρει ένα μάθημα γιατί η Ελλάδα παραμένει βαθιά μη ανταγωνιστική παρά τα χρόνια πίεσης να διορθώσει την οικονομία της, επισημαίνει η δημοσιογράφος Νεκταρία Σταμούλη σε ανταπόκρισή της από το Στρέφι Μεσσηνίας σε άρθρο που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Wall Street Journal» με τον ενδεικτικό τίτλο: «Greece’s Olive Oil Industry Offers a Lesson on Economic Hurdles».
Ειδικότερα, το άρθρο, μεταξύ άλλων, αναφέρει: Οι εργάτες στο ελαιοτριβείο που στέκει στην πλαγιά και ανήκει στον κ. Γιάννη Σκιαδά, πίεζαν τις βραβευμένες ελιές της Καλαμάτας για να πάρουν το πυκνό, αρωματικό λάδι, γνωστό τοπικά ως «πράσινος χρυσός», το περισσότερο από το οποίο θα σταλεί στο εξωτερικό και θα αναμειχθεί με ιταλικό ελαιόλαδο. Ο κ. Σκιαδάς θα μπορούσε να κερδίσει τα τριπλάσια αν ο ίδιος δημιουργούσε μία εταιρεία για το λάδι του και το πουλούσε μόνος. Ωστόσο, αυτό θα απαιτούσε επένδυση σε κάθε βήμα, από την καλλιέργεια έως το marketing, όμως το άμεσο ρευστό από τους Ιταλούς πελάτες είναι ελκυστικό μετά από μία δεκαετία σχεδόν οικονομικού πόνου στην Ελλάδα. «Ο Θεός να έχει καλά τους Ιταλούς», δήλωσε.
Η Ελλάδα, στο ελαιόλαδο θα μπορούσε να έχει σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, με το κλίμα που είναι ιδανικό για την καλλιέργεια, καθώς και μία μείωση 22% του εργατικού κόστους από το 2010, περίπου όταν ξεκίνησε η κρίση. Αλλά η χώρα δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τη χαμηλού κόστους βάση για να ξεπεράσει τις οικονομικές κακουχίες. Η αξία των ελληνικών εξαγωγών μειώθηκε πέρυσι, παρά τα χρόνια προσπαθειών για την προώθηση ανάπτυξης βασισμένης στα προϊόντα που εξάγονται.Μόλις το 2,5% των ελληνικών επιχειρήσεων ασχολούνται σε μία εξαγωγική δραστηριότητα, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Ernst & Young.