Σκληρή επίθεση στον Αντώνη Σαμαρά και στη στάση του, το 1992 επεφύλασσε ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του.
Ο πρωθυπουργός, σημείωσε χαρακτηριστικά, πως «Υπάρχει παράθυρο ευκαιρία για να λυθεί οριστικά ζήτημα που φορτώθηκε στη χώρα το 1992. Τότε που η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε μεγάλη ατυχία να έχει υπουργό Εξωτερικών τον Σαμαρά που προτίμησε να χτίσει την καριέρα του, παρά να συμβάλλει στην επίλυση».
Παράλληλα, επαίνεσε για τη στάση του τον Αρχιεπίσκοπο, επιτιθέμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη δική του. Ο Αλέξης Τσίπρας, τόνισε για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας: «Προσθέτει στο παλμαρέ των παρεμβάσεών του και μια στάση εθνικής επιπολαιότητας. Αντιμετωπίζει το μείζον εθνικό θέμα με όρους μικροκομματικής επιπολαιότητας. Συγκρατεί την ακροδεξιά του πτέρυγα και παίζει παιχνίδια εσωκομματικής κατανάλωσης. Μια μιλά για Βουκουρέστι, την άλλη στέλνει τους βουλευτές του στα συλλαλητήρια. Μια μιλά για Καραμανλή, την άλλη για Σαμαρά. Μια μιλά για τη στάση του πατέρα του και μια γι αυτόν που τον ανέτρεψε γι αυτή του τη στάση. Κανείς δε δοξάζετε κρυπτόμενος σ’ αυτή την υπόθεση.
Στην υπόλοιπη ομιλία του, ο πρωθυπουργός, μίλησε για την έξοδο από τα μνημόνια και πως την αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση:
«Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την έξοδο από τα μνημόνια. Αυτή η πορεία δεν είναι αυτονόητη και ασήμαντη εξέλιξη, αλλά κρίσιμο ιστορικό ορόσημο για την πορεία της χώρας. Γιατί έρχεται η μέρα που κατά τους περιούσιους διαμορφωτές γνώμης, δεν θα ερχόταν ποτέ.
Η μέρα που η Ελλάδα θα επιστρέψει σε καθεστώς κανονικότητας μέσα στο θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ και της ευρωζώνης. Κι αυτή η μέρα θα έρθει τυπικά σε 7 μήνες από σήμερα, όμως ήδη η προοπτική της καθορίζει την κοινωνική και πολιτική κατάσταση.
Η έξοδος από τα μνημόνια δεν θα είναι το τέλος της διαδρομής αλλά ένας κρίσιμος απαραίτητος κόμβος. Η συνολική μας προσπάθεια όμως, δεν αφορά μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον.
Μέλλον ευημερίας και δικαιοσύνης για τους ανθρώπους. Αυτό το μέλλον επιδιώκουμε να χτίσουμε. Ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε η Αριστερά της μάχης. Αποδεικνύουμε στις δύσκολες συνθήκες που κληθήκαμε να αναλάβουμε διακυβέρνηση, αλλά και η Αριστερά της ευθύνης, η παράταξη που στις δύσκολες εθνικές στιγμές δε διστάζει να βάζει πρώτα την πατρίδα, το συλλογικό συμφέρον.
Σήμερα που είναι ορατό το τέλος ενός δύσκολου ιστορικού κύκλου που ξεκίνησε το 2010, κάνοντας έναν απολογισμό όσων συνετελέστηκαν την τριετία, να σταθώ σε κάποια συμπεράσματα:
Αποδείχτηκε η δεδομένη αδυναμία ή απροθυμία των κομμάτων που κυβέρνησαν να βγάλουν από την κρίση τη χώρα. Γιατί ο πυρήνας των μνημονιακών πολιτικών, κυρίως των δυο πρώτων προγραμμάτων, αντανακλούσε τις πολιτικές τους επιδιώξεις. Η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, η φοροασυλία, η κατάρρευση των μισθών, η συρρίκνωση των χρημάτων για την Παιδεία. Δε χρειαζόταν «ξένο χέρι». Ήταν συμπεφωνημένη πολιτική των δυο κομμάτων. Όσο κι αν κρύφτηκαν πίσω από τις ακρότητες των δανειστών, δεν μπορούν να κρύψουν την ιδεολογική ταύτιση με το νεοφιλελεύθερο σοκ.
Το δεύτερο είναι ότι η έξοδος από την κρίση –να είμαστε ειλικρινείς- όσο και αν θα θέλαμε δε σημαίνει ημερομηνία λήξης. Χρειάζεται διαρκείς μάχες και τομές, προς άλλη κατεύθυνση από αυτή της τιμωρητικής λιτότητας για να φτάσει στο τέλος αυτής της πορείας. Θα συγκρίνουμε το που βρισκόμαστε σήμερα και τι παρουσίαζε ως τέλος η κυβέρνηση των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου.
Έφυγαν μετά από μάχη, οι δεσμεύσεις για τα πλεονάσματα 4,5%, συμφωνήθηκε ένα πολύ πιο ήπιο πρόγραμμα με πολύ χαμηλότερους στόχους που υπερκαλύφθηκαν το 2015, 2016, 2017 και θα καλυφθούν και το 2018. Δημιουργήθηκε και επιπλέον εισόδημα που αποδόθηκε στους πολίτες που το έχουν ανάγκη. Παράλληλα μέσα σε μια τριετία, αυξήθηκαν οι προϋπολογισμοί για την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια. Η ανεργία μειώθηκε σχεδόν 7 μονάδες. Η χώρα επέστρεψε στις αγορές, οι αποδόσεις των ομολόγων βρίσκονται σε επίπεδα πολλά χρόνια προ κρίσης. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις είναι σε ρεκόρ δεκαετίας. Όλοι οι οικονομικοί δείκτες καταγράφουν βελτίωση.
Συμπέρασμα τρίτο, που έχει κυρίως ιδεολογική χροιά. Η χώρα για να βγει από τα μνημόνια, χρειάζονταν μια κυβέρνηση με σθένος. Όχι μια αντιπροσωπεία των καλομαθημένων ελίτ. Η χώρα για να βγει από τα μνημόνια, χρειάζονταν κυβέρνηση αποφασισμένη να πάρει δύσκολες αποφάσεις, αλλά με σχέδιο και ιεραρχήσεις και πάνω απ’ όλα με αρχές. Η πολιτική δύναμη που διέθετε τα παραπάνω, ήταν η Αριστερά που υπηρετεί το λαό, αλλά διδάσκεται από το λαό και όχι αυτή που του συμπεριφέρεται σαν τον κακό μαθητή. Όχι αυτή που πάει για να καταγράψει ήττα. Η Αριστερά που εξαντλεί κάθε δυνατότητα για να βελτιωθεί η ζωή. Η Αριστερά που εμπιστεύεται το λαό αλλά κι εκείνη που εμπιστεύεται ο λαός. Και σήμερα οι επιλογές εκείνες που κάναμε, δικαιώνονται. Μαζί τους δικαιώνονται και οι αποφάσεις που πήρε ο ελληνικός λαός. Προϋπόθεση ήταν η μεγάλη πολιτική αλλαγή το 2015, για να έρθει επιτέλους το τέλος των μνημονίων. Αυτό είναι κάτι που προφανώς προκαλεί μεγάλη πολιτική δυσανεξία. Καταφεύγουν σε λάσπη, ψέμματα που θυμίζουν την περίοδο του αντικομμουνισμού της παράταξης των εθνικοφρόνων.
Η Αριστερά που θέλει να αξιοποιεί κάθε χαραμάδα, προς όφελος των πολλών για να κερδίσει όσες μάχες μπορούν να κερδηθούν, παίρνει ρίσκα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να διστάζουμε να μπούμε στη φωτιά. Η αποφασιστικότητα να δώσουμε μάχες, έχει παράξει σημαντικές νίκες σε κρίσιμους τομείς που δεν αποτελεί διαπιστευτήριο για το παρόν αλλά και την παρακαταθήκη μας για τη νέα εποχή. Η ανάκαμψη είναι αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου