ΜΕΛΛΟΝ ΧΩΡΙΣ ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΠΕ Ο ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΗΜΟΤΗΣ ΠΥΡΓΟΥ

«Εμείς, οι Έλληνες, οφείλουμε, για να υπερασπισθούμε την ιστορία μας αλλά και για ν’ αποδείξουμε ότι είμαστε άξιοι απόγονοι μεγάλων προγόνων, να πορευθούμε προς το μέλλον που μας αναλογεί υπό όρους αρραγούς ενότητας, μπροστά στα μεγάλα και τα σημαντικά. Διότι έχουμε χρέος να θυμόμαστε ότι μεγαλουργήσαμε ενωμένοι, αλλά και θρηνήσαμε διχασμένοι, και μάλιστα με απώλειες που αφορούν τον εθνικό μας κορμό. Κι αυτό δεν πρέπει, κατ’ ουδένα τρόπο, να επαναληφθεί στο μέλλον». Αυτά τόνισε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, κατά την αντιφώνησή του προς τον δήμαρχο Πύργου Γαβρίλη Λιατσή στην τελετή ανακήρυξής του σε επίτιμο δημότη Πύργου που έγινε σήμερα στο «Λάτσειο» Δημοτικό Μέγαρο της πόλης. Μάλιστα, όπως πρόσθεσε, «μπορούμε και τώρα να μεγαλουργήσουμε, διότι ο δρόμος είναι ανοικτός και ξέρουμε τις δυνάμεις μας», ενώ αναφερόμενος στους νέους, είπε ότι «μπροστά στις νέες γενιές που έρχονται, αλλά και σε τούτη τη νέα γενιά που πλήρωσε τα δικά μας λάθη, δεν μπορεί να μην της κληροδοτήσουμε, τουλάχιστον έστω και την τελευταία στιγμή, το μέλλον που της ανήκει». Ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος επισκέπτεται σήμερα την πόλη του Πύργου με αφορμή την εορτή του πολιούχου Αγίου Χαραλάμπους, αναφέρθηκε ιδιαίτερα στον διαχρονικό ρόλο της Εκκλησίας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μου δίνεται, η ευκαιρία να σταθώ, για μιαν ακόμη φορά, σε κάτι το οποίο οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε: Όποιος στέκεται απέναντι στην ιστορία με όρους αντικειμενικούς, είτε θρησκεύεται είτε όχι, οφείλει να αναγνωρίσει τον ρόλο της Εκκλησίας. Γιατί ο ρόλος αυτός υπήρξε και εξακολουθεί να είναι καθοριστικός για την πορεία του έθνους μας και του λαού μας. Το έθνος μας, το έθνος των Ελλήνων, πορεύθηκε ανά τους αιώνες ακολουθώντας την χριστιανική διδασκαλία και τιμώντας τις παραδόσεις της Ορθοδοξίας». Όσον αφορά στην σημερινή εποχή, ο Προκόπης Παυλόπουλος είπε ότι «ο ρόλος της Εκκλησίας είναι, και σήμερα, εξαιρετικά πολυσήμαντος, καθώς αυτή βρίσκεται δίπλα στον πάσχοντα συνάνθρωπο, για ν’ ανακουφίσει τον πόνο του, προσφέροντάς του όχι μόνον πνευματική παρηγοριά, αλλά και υλική βοήθεια, σε πάμπολλες περιπτώσεις». Όπως πρόσθεσε, «η Εκκλησία συμπληρώνει, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τις ελλείψεις του κοινωνικού μας κράτους, οπότε εμποδίζει την διάρρηξη του κοινωνικού μας ιστού».