Ο βερμπαλιστής Τατούλης και η υπό ανάπτυξη Πελοπόννησος

Του Θανάση Παντέ

Αγνώριστη θα είναι τα επόμενα χρόνια η Πελοπόννησος αν πιστέψουμε τα όσα κατά καιρούς δηλώνει ο περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης, ο οποίος και τα επανέλαβε στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στην Καλαμάτα… Το ζήτημα είναι βέβαια αν μπορούμε να πιστέψουμε τα όσα ο κ. Τατούλης για ακόμα μια φορά επικαλέστηκε, πέρα από το δεδομένο πλαίσιο των καλών προθέσεων που και ο ίδιος αναμφισβήτητα διαθέτει στην προσπάθειά του να πείσει.

Εκεί ακριβώς είναι που εντοπίζεται το όλο ζήτημα με τα λεγόμενα του κυρίου περιφερειάρχη. Όπως άλλωστε με όλους τους βερμπαλίζοντες πολιτικούς, εν μέσω των οποίων κατέχει ξεχωριστή θέση ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου!

Θα ‘λεγα μάλιστα ότι υποδυόμενος αυτόν τον ρόλο κατάφερε ως τώρα να διακριθεί ως επικεφαλής της Περιφέρειας Πελοποννήσου και αυτό, αν σταθούμε στην επίπλαστη και επιφανειακή εικόνα των πραγμάτων, δεν είναι καθόλου αμελητέο δείγμα της πολιτικής του ικανότητας.

Ο βερμπαλισμός, ως γνωστόν, είναι η χρησιμοποίηση λέξεων, φράσεων και εντυπωσιακών ρητορικών σχημάτων σε ένα λόγο χειμαρρώδη που όμως δεν έχει καμία ανταπόκριση στο πραγματικό γίγνεσθαι.  Εν ολίγοις ο βερμπαλισμός είναι η ικανότητα κάποιου να μιλάει χωρίς να αναφέρει τίποτα το αξιόλογο και το ουσιαστικό.

Ένας βερμπαλιστής λοιπόν είναι και ο κ. Τατούλης, αν και για να μην τον αδικούμε επιχειρεί ενίοτε να πει κάτι το αξιόλογο και το ουσιαστικό και να το υποστηρίξει όσο καλύτερα μπορεί. Και αυτό επιχείρησε και στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, προσπαθώντας να καλύψει με τα λεγόμενά του όσο το δυνατόν περισσότερα θέματα γύρω από την ατζέντα που αφορά την Περιφέρεια Πελοποννήσου

Τι είπε στη συνέντευξή του είναι ήδη γνωστά και επιβεβαιώνουν την άποψη πως ο νυν περιφερειάρχης αναζητά τρόπους να είναι στην ίδια θέση και μετά τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, υποδυόμενος και πάλι βέβαια τον «ανεξάρτητο» αλλά με ανοιχτό πλέον το ενδεχόμενο να έχει αυτή τη φορά τη διακριτική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ!

Καθόλου περίεργη πάντως αυτή η πιθανολογούμενη εξέλιξη αν θυμηθούμε πως στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 είχε τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και το 2014 τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Για να ακριβολογούμε μάλιστα στις εκλογές του 2014 η Νέα Δημοκρατία κυριολεκτικά «σύρθηκε» στην επιλογή Τατούλη, ενώ όπως τώρα δείχνουν τα πράγματα κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να επαναληφθεί.

Χρειάζεται ακόμα να επισημανθεί πως τόσο το 2010 όσο και το 2014 ο κ. Τατούλης επικράτησε ελλείψει ισχυρότερου αλλά και ικανότερου αντιπάλου να αναμετρηθεί μαζί του και μένει να δούμε εάν και στις εκλογές του 2019 συμβεί κάτι ανάλογο.

Οι δύο προηγούμενες επικρατήσεις του πάντως έχουν δώσει στον ίδιο έναν αέρα νικητή που είναι ενοχλητικός πλέον, ιδιαίτερα σε πρωτοκλασάτα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, από την οποία, ως γνωστόν, ο κ. Τατούλης προέρχεται.

Θα έλεγε κανείς ότι η εγωπάθεια είναι βασικό στοιχείο των πολιτικών που θέλουν να ξεχωρίζουν και ο κ. Τατούλης ανήκει προ πολλού στην κατηγορία εκείνων που η εγωπαθής πολιτική τους συμπεριφορά έχει απομακρυνθεί για τα καλά από κάθε αίσθηση του μέτρου.

Εν ολίγοις ο κ. Τατούλης λέει πάρα πολλά και ενώ θα έπρεπε τα λεγόμενά του να συνάδουν με τα έργα του, εντούτοις αυτά σε επίπεδο Περιφέρειας παραμένουν ελάχιστα και τα περισσότερα ως εξαγγελίες μεγαλεπήβολων προθέσεων.

Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πάντως πως στα όρια της Περιφέρειας που ο κ. Τατούλης άρχει, η μεγαλοστομία του και τα επακόλουθά της χαίρουν μιας κάποιας έντονης αποδοχής και αναγνώρισης. Σε πανελλαδικό επίπεδο ωστόσο όλα αυτά έχουν ελάχιστη έως μηδαμινή σημασία από τη στιγμή που όλοι οι δείκτες συνεχώς επιβεβαιώνουν πως η Πελοπόννησος έχει πολύ μακρύ και κακοτράχαλο δρόμο ακόμα να διανύσει για να συναντηθεί κάποια στιγμή με το αναπτυξιακό όραμα που θέλουν να την περιβάλουν.

Σε κάθε περίπτωση όμως δεν παύει να είναι τυχερή ως Περιφέρεια που γειτνιάζει με την περιφέρεια Αττικής και αποτελεί επί της ουσίας βραχίονά της. Όσο περισσότερο αξιοποιεί αυτή τη γειτνίαση τόσο καλύτερα τελικά γι’ αυτήν θα είναι.

Οφείλω να παραδεχτώ, κλείνοντας, πως αυτή τη σχέση ο κ. Τατούλης φαίνεται να την αντιλαμβάνεται για τους δικούς του λόγους ίσως καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο που διεκδίκησε και διεκδικεί τη θέση του. Και αυτή του η ικανότητα τον καθιστά τελικά έναν αξιοπρόσεκτο αντίπαλο για όποιον τελικά βρεθεί απέναντί του ως αντίπαλος στη διεκδίκηση του αξιώματος του περιφερειάρχη στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Μένει να δούμε αν σε όλη αυτή τη συγκρουσιακή κατάσταση η Πελοπόννησος μπορέσει τελικά να βγει ωφελημένη. Γιατί είναι προφανές πως με βερμπαλιστικές εξάρσεις καμία πρόοδος δεν επήλθε ποτέ για κανέναν τόπο. Και ο νοών νοείτω!