. Το “χαράκωμα” των 2,85 €/ κιλό (Οχυρωμένοι στο χαράκωμα 2,85€, Χαράκωμα 2,85 €). Πρόκειται για ένα μεγάλο όγκο λαδιών, που τυπικά μπορεί να ανήκουν στα έξτρα, αλλά τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά είναι μετριότατα και δε γεννούν καμία αισιοδοξία για τη ζωή τους στα ράφια των σούπερ μάρκετ εφόσον τυποποιηθούν. Γύρω από αυτή την τιμή υπάρχει σχεδόν απραξία, καθώς ούτε οι έχοντες αυτά τα λάδια είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν κάτω από αυτή την τιμή, αλλά ούτε και οι υποψήφιοι αγοραστές δείχνουν διατεθειμένοι να ικανοποιήσουν τα 2,85 €.
2. Το άλμα προς τα πάνω, που φτάνει στα 3,30 € για κάποια λάδια της Κρήτης (και εδώ -αυτή είναι η είδηση- μπορεί να γίνονται λίγες αγοραπωλησίες) ή ακόμη και στα 3,70 – 3,90 € της Λακωνίας, για τα οποία όμως δεν υπάρχει σημείο συνάντησης πωλητών – αγοραστών. Όπως καταλαβαίνουμε πρόκειται για τα ελάχιστα εφετινά διαθέσιμα πραγματικά καλά έξτρα, τα οποία είτε έφυγαν νωρίς – νωρίς με το ξεκίνημα της ελαιοκομικής περιόδου, είτε σήμερα είναι δυσεύρετα, ίσως γιατί οι κάτοχοί τους προσβλέπουν σε μελλοντικά αυξημένη ζήτησή τους. Αν λάβουμε υπόψη ότι η ισπανική παραγωγή έχει μπροστά της μεγάλες ποσότητες αλλά χωρίς τις πολύ καλές ποιότητες του φθινοπώρου, τότε ίσως οι κάτοχοι αυτών των λαδιών να δικαιωθούν.
3. Τέλος, η τρίτη μεγάλη – δυστυχώς – κατηγορία αφορά στα ελαιόλαδα με ποιοτικά προβλήματα, ανεξάρτητα αν σήμερα μπορεί να ανήκουν στα έξτρα ή στα κοινά παρθένα ή ακόμη και στα λαμπάντε (με 1,90 € η βάση 5° οξύτητας). Φαίνεται πως στο μεγαλύτερο τμήμα της Μεσογείου η κλιματική αλλαγή αφού “τρέλανε” τους ελαιώνες, τώρα βάζει σε μεγάλη δοκιμασία και τα επόμενα στάδια της εμπορίας, της τυποποίησης, της κατανάλωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου