Γράφει ο Ηλίας Τσώλης*
Η επιθυμία να δω μια Καλαμάτα καλύτερη με ώθησε να σηκώσω τα μανίκια και να σταθώ δίπλα στον Μανώλη τον Μάκαρη και να παλέψω μαζί του για την αλλαγή.
Παρακολουθώντας χρόνια τα κοινά της πόλης, και βλέποντας το τραγικό επίπεδο που έχουν φτάσει πλέον οι γειτονιές της Καλαμάτας είπα ως εδώ !
Η Καλαμάτα έχει γίνει μια μικρή Βραζιλία. Έχουμε ένα κέντρο που συνεχώς γίνονται έργα για το θεαθήναι, ξηλώνονται τα πεζοδρόμια μόνο για να μπουν στην θέση τους άλλα, έτσι για να λένε ότι έγιναν έργα. Αδιαφορώντας για την εξυπηρέτηση και την ασφάλεια τον πολιτών, έγιναν στην τύχη κάποιοι δρόμοι πεζοδρόμια και ποδηλατοδρόμια, χωρίς να έχουν μελετηθεί σοβαρά οι επιπτώσεις αυτών των έργων, διότι αυτό που ενδιέφερε ήταν απλώς να εξυπηρετηθούν συμφέροντα και να δημιουργείται η εντύπωση ότι γίνονται αναπλάσεις και έργο, ενώ στην ουσία έγινε μια τρυπά στο νερό!
Και να είχαν κάνει μια τρύπα πάλι καλά θα λέγαμε -ειδικά για το κέντρο της πόλης- γιατί ούτε τρύπα για να φύγουν τα νερά όταν βρέχει δεν υπάρχει εκεί, και πλημμυρίζουν τα καταστήματα, δεν μπορούν να διασχίσουν τους δρόμους ούτε οι πολίτες ούτε τα αυτοκίνητα, και η κατάληξη φυσικά είναι ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο. Ειδικά η οδός Φραντζή δεν πρέπει να έχει το αντίστοιχό της , ούτε στην πιο καθυστερημένη περιοχή της Αφρικής.
Ποδηλατοδρόμοι χωρίς στοιχειώδη σήμανση, και γενικά σχεδιασμός για το κέντρο της πόλης που σε κάνει να αναρωτιέσαι -μη βρίσκοντας άλλη λογική εξήγηση- μήπως είναι έργο μαθητών κάποιου δημοτικού σχολείου.
Βάλαμε συντριβάνια -που συνήθως μένουν για μέρες μέσα στην βρώμα- έτσι για να δώσουμε μια εξωτική αίσθηση, και για να συμπληρωθεί η εικόνα «Ρίο ντε Τζανέιρο» φτιάξαμε και ένα καρναβάλι. Πράγματι αυτά μόνο μας έλειπαν σε σύγκριση με τη Βραζιλία , διότι ως γνωστόν η Βραζιλία εκτός από συντριβάνια και καρναβάλια έχει και τις φαβέλες, και η Καλαμάτα έχει κι αυτή ήδη τις μικρές της φαβέλες. Τις γειτονιές που είναι σε άθλια κατάσταση, με τα πεζοδρόμια και τους δρόμους να θυμίζουν Καλαμάτα της δεκαετίας του 80, με περιοχές που είναι γκέτο και «φιλοξενούν» σκοτεινές δραστηριότητες, και γειτονιές όπου έχουν πάψει να ακούγονται παιδικές φωνές.
Η Καλαμάτα έχει γίνει μια μικρή Βραζιλία. Έχουμε ένα κέντρο που συνεχώς γίνονται έργα για το θεαθήναι, ξηλώνονται τα πεζοδρόμια μόνο για να μπουν στην θέση τους άλλα, έτσι για να λένε ότι έγιναν έργα. Αδιαφορώντας για την εξυπηρέτηση και την ασφάλεια τον πολιτών, έγιναν στην τύχη κάποιοι δρόμοι πεζοδρόμια και ποδηλατοδρόμια, χωρίς να έχουν μελετηθεί σοβαρά οι επιπτώσεις αυτών των έργων, διότι αυτό που ενδιέφερε ήταν απλώς να εξυπηρετηθούν συμφέροντα και να δημιουργείται η εντύπωση ότι γίνονται αναπλάσεις και έργο, ενώ στην ουσία έγινε μια τρυπά στο νερό!
Και να είχαν κάνει μια τρύπα πάλι καλά θα λέγαμε -ειδικά για το κέντρο της πόλης- γιατί ούτε τρύπα για να φύγουν τα νερά όταν βρέχει δεν υπάρχει εκεί, και πλημμυρίζουν τα καταστήματα, δεν μπορούν να διασχίσουν τους δρόμους ούτε οι πολίτες ούτε τα αυτοκίνητα, και η κατάληξη φυσικά είναι ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο. Ειδικά η οδός Φραντζή δεν πρέπει να έχει το αντίστοιχό της , ούτε στην πιο καθυστερημένη περιοχή της Αφρικής.
Ποδηλατοδρόμοι χωρίς στοιχειώδη σήμανση, και γενικά σχεδιασμός για το κέντρο της πόλης που σε κάνει να αναρωτιέσαι -μη βρίσκοντας άλλη λογική εξήγηση- μήπως είναι έργο μαθητών κάποιου δημοτικού σχολείου.
Βάλαμε συντριβάνια -που συνήθως μένουν για μέρες μέσα στην βρώμα- έτσι για να δώσουμε μια εξωτική αίσθηση, και για να συμπληρωθεί η εικόνα «Ρίο ντε Τζανέιρο» φτιάξαμε και ένα καρναβάλι. Πράγματι αυτά μόνο μας έλειπαν σε σύγκριση με τη Βραζιλία , διότι ως γνωστόν η Βραζιλία εκτός από συντριβάνια και καρναβάλια έχει και τις φαβέλες, και η Καλαμάτα έχει κι αυτή ήδη τις μικρές της φαβέλες. Τις γειτονιές που είναι σε άθλια κατάσταση, με τα πεζοδρόμια και τους δρόμους να θυμίζουν Καλαμάτα της δεκαετίας του 80, με περιοχές που είναι γκέτο και «φιλοξενούν» σκοτεινές δραστηριότητες, και γειτονιές όπου έχουν πάψει να ακούγονται παιδικές φωνές.
Γνωρίζοντας το Μανώλη είδα ότι μπορώ να αγωνιστώ πλάι του για να δω την Καλαμάτα που ονειρεύομαι.
– μια Καλαμάτα που να δίνει κίνητρο στον πολίτη να κάνει ανακύκλωση, με ανταποδοτικότητα, με συγκεκριμένα οφέλη και σχέδιο, και όχι με γνώμονα τις πελατειακές εξυπηρετήσεις για ψηφοθηρικούς λόγους.
– μια Καλαμάτα που να αγαπάει και να σέβεται το περιβάλλον και όχι να γεμίζει με σκουπίδια και παθογόνα απόβλητα αυτόν τον ευλογημένο τόπο που λέγεται Ταΰγετος, καταστρέφοντας την φύση και εν συνέχεια μολύνοντας τη πόλη, αφού οι τοξικές ουσίες επιστρέφουν μέσω του ποταμού Νέδοντα και καταλήγουν στην θάλασσα για να ολοκληρωθεί ο κύκλος της καταστροφής του οικοσυστήματος.
– μια Καλαμάτα που να αγκαλιάζει τον αθλητισμό δημιουργώντας υπό την αιγίδα της συνεχώς αθλητικές δραστηριότητες και όχι κάτω από ευκαιριακές συγκυρίες
– μια Καλαμάτα που οι γειτονιές της θα ζωντανέψουν και θα μεταδίδουν, επιτέλους, στους κατοίκους ένα αίσθημα ευφορίας και όχι μιζέριας. Καλαμάτα δεν είναι μόνο το κέντρο
– μια Καλαμάτα που θα μπορούν οι πολίτες να περπατήσουν ελευθέρα σε πεζοδρόμια που δεν θα είναι χώροι στάθμευσης, με υπόδειξη του ίδιου του Δήμου και μάλιστα επί πληρωμή (βλέπε πεζοδρόμια στην Λαϊκή αγορά Καλαμάτας, όπου δεν μπορεί να περπατήσει όχι άτομο με ειδικές ανάγκες αλλά κανένας)
– μια Καλαμάτα που θα μπορούν οι πολίτες της να χρησιμοποιούν τα πάρκα ελεύθερα οπότε έχουν την ανάγκη για άθληση, για ψυχική ηρεμία, ή ψυχαγωγία, και όχι μόνο σε σπάνιες συγκυριακές ευκαιρίες.
– μια Καλαμάτα που να δίνει κίνητρο στον πολίτη να κάνει ανακύκλωση, με ανταποδοτικότητα, με συγκεκριμένα οφέλη και σχέδιο, και όχι με γνώμονα τις πελατειακές εξυπηρετήσεις για ψηφοθηρικούς λόγους.
– μια Καλαμάτα που να αγαπάει και να σέβεται το περιβάλλον και όχι να γεμίζει με σκουπίδια και παθογόνα απόβλητα αυτόν τον ευλογημένο τόπο που λέγεται Ταΰγετος, καταστρέφοντας την φύση και εν συνέχεια μολύνοντας τη πόλη, αφού οι τοξικές ουσίες επιστρέφουν μέσω του ποταμού Νέδοντα και καταλήγουν στην θάλασσα για να ολοκληρωθεί ο κύκλος της καταστροφής του οικοσυστήματος.
– μια Καλαμάτα που να αγκαλιάζει τον αθλητισμό δημιουργώντας υπό την αιγίδα της συνεχώς αθλητικές δραστηριότητες και όχι κάτω από ευκαιριακές συγκυρίες
– μια Καλαμάτα που οι γειτονιές της θα ζωντανέψουν και θα μεταδίδουν, επιτέλους, στους κατοίκους ένα αίσθημα ευφορίας και όχι μιζέριας. Καλαμάτα δεν είναι μόνο το κέντρο
– μια Καλαμάτα που θα μπορούν οι πολίτες να περπατήσουν ελευθέρα σε πεζοδρόμια που δεν θα είναι χώροι στάθμευσης, με υπόδειξη του ίδιου του Δήμου και μάλιστα επί πληρωμή (βλέπε πεζοδρόμια στην Λαϊκή αγορά Καλαμάτας, όπου δεν μπορεί να περπατήσει όχι άτομο με ειδικές ανάγκες αλλά κανένας)
– μια Καλαμάτα που θα μπορούν οι πολίτες της να χρησιμοποιούν τα πάρκα ελεύθερα οπότε έχουν την ανάγκη για άθληση, για ψυχική ηρεμία, ή ψυχαγωγία, και όχι μόνο σε σπάνιες συγκυριακές ευκαιρίες.
Θα μπορούσα να συνεχίσω, γράφοντας δεκάδες λόγους ακόμα, αλλά δεν θέλω να κουράσω. Όλες οι προτάσεις μας για τον ευλογημένο αυτό τόπο που λέγεται Καλαμάτα θα κατατεθούν αναλυτικά στο πρόγραμμά μας, που επικαιροποιείται αυτή τη στιγμή, σε διαρκή διαβούλευση με τους δημότες . Στο πρόγραμμα της παράταξης Ανοιχτός Δήμος – Ενεργοί Πολίτες , στο πρόγραμμα του Μανώλη Μάκαρη , του ανθρώπου που έχει αποδείξει ότι την θέληση , έχει το όραμα, και μπορεί να το πραγματοποιήσει
Καλώ λοιπόν εσάς, φίλες και φίλοι, συμμαθητές , συναγωνιστές , συνάδελφοι , συμπατριώτες καλαματιανοί, να σταθούμε όλοι μας, δίπλα στον Μανώλη Μάκαρη και να στηρίξουμε την προσπάθειά του για την Καλαμάτα του αύριο, για την Καλαμάτα των ονείρων μας !
Και ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Μανώλη Μάκαρη για την τιμή που μου έκανε να με συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο της Νίκης.
Είμαστε πολλοί. Ελάτε να γίνουμε περισσότεροι.
Και ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Μανώλη Μάκαρη για την τιμή που μου έκανε να με συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο της Νίκης.
Είμαστε πολλοί. Ελάτε να γίνουμε περισσότεροι.
*Ο Ηλίας Τσώλης είναι κτηνοτρόφος, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας με την παράταξη «Ανοιχτός Δήμος- Ενεργοί Πολίτες» και υποψήφιο δήμαρχο Καλαμάτας τον Μανώλη Μάκαρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου