Νικολάκου: “Σε «θέατρο του παραλόγου» μετατράπηκε η συζήτηση στη Βουλή για το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων

“Σε κακή “θεατρική παράσταση”, που οι κριτικοί του θεάτρου θα την κατέτασσαν σίγουρα  στην κατηγορία «θέατρο του παραλόγου», μετατράπηκε η σημερινή συζήτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων της Πελοποννήσου με τη σύμπραξη δημόσιου ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ).” Επισημαίνει μεταξύ άλλων σε δήλωσή της η πρώην Αντιπεριφερειάρχης Κωνσταντίνα Νικολάκου με αφορμή τη σημερινή συζήτηση στη Βουλή για το έργο «Ολοκληρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων Πελοποννήσου» με τη διαδικασία ΣΔΙΤ.

Επίσης στη δήλωσή της αναφέρει ότι:

Στους πρώτους ρόλους εμφανίστηκαν ο Πρωθυπουργός της Χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης και ο βουλευτής Αρκαδίας του Κινήματος Αλλαγής, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ενώ το ρόλο του θεατή είχε σχεδόν σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Η “παράσταση” τα είχε όλα:

Είχε έναν Πρωθυπουργό, να αναμασά αμήχανα όσα οι λογογράφοι του είχαν σημειώσει, δείχνοντας ότι δεν έχει καμία γνώση του έργου της διαχείρισης των απορριμμάτων της Πελοποννήσου, καθώς δεν γνώρισε καν ότι το έργο έχει συμβασιοποιηθεί…

Είχε έναν Πρωθυπουργό, να ποδοπατά κάθε έννοια θεσμικής ανεξαρτησίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο οποίος ανακοίνωσε την επερχόμενη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής της Περιφέρειας Πελοποννήσου και προεξόφλησε τις αποφάσεις της!

Είχε έναν Πρωθυπουργό, να μιλάει με στόμφο για τη διάθεση του υπολείμματος των απορριμμάτων, ξεχνώντας να μας πει ότι ο εκλεκτός Περιφερειάρχης του, ο κ. Νίκας, έχει κληρονομήσει στην Καλαμάτα μια από τις μεγαλύτερες παράνομες χωματερές της Πελοποννήσου.

Είχε έναν Πρωθυπουργό, που φορώντας το προσωπείο του οικολόγου, ανακοίνωσε την μείωση του ποσοστού – στόχου της ανακύκλωσης στους δήμους, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην ιδιωτική πρωτοβουλία που εμπλέκεται με τη διαχείριση των απορριμμάτων.

Από την άλλη,

Eίχε έναν βουλευτή, ο οποίος ενώ αποθέωσε το έργο, όπως και ο κ. Μητσοτάκης, ξέχασε να πει ποιος το εμπνεύστηκε, το σχεδίασε και το υλοποίησε.

Δεν βρήκε να πει ούτε μια κουβέντα για την Περιφερειακή Αρχή του Πέτρου Τατούλη, η οποία σχεδίασε ένα πρωτοποριακό μοντέλο ΣΔΙΤ, ανοίγοντας νέους αναπτυξιακούς δρόμους, καθώς η καλή πρακτική που κατακτήθηκε, αποτέλεσε τη βάση για τα επόμενα ΣΔΙΤ στη Χώρα.

Είχε έναν βουλευτή, που τα όσα προσβλητικά είπε και άφησε να εννοηθούν για την Περιφερειακή Αρχή του Πέτρου Τατούλη, ως σκέψη, είναι βαθιά χαραγμένη στο δικό του πολιτικό dna και που προφανώς, όταν αναφέρεται σε «συμφέροντα» κρίνει «εξ ιδίων τα αλλότρια».

Είχε έναν βουλευτή, που με περίσσια πολιτική κυνικότητα απαξίωσε την Αυτοδιοίκηση και το Περιφερειακό Συμβούλιο, τολμώντας μάλιστα να προτείνει, οι αρμοδιότητες των Αιρετών Περιφερειών για θέματα συμβάσεων κυρίως ιδιωτικών επενδύσεων, σε παρόμοια έργα να περάσουν στα χέρια της Κυβέρνησης.

Μια άποψη, η οποία προφανώς προσβάλει το ΠΑΣΟΚ, που πάντα ήταν στην πρωτοπορία για την Αποκέντρωση και την Ανεξαρτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Είχε έναν βουλευτή, που συνεχάρη τον κ. Μητσοτάκη για την πραξικοπηματική τροπολογία, με την οποία αφαιρέθηκαν οι αρμοδιότητες, που συνδέονται με τέτοιες επενδύσεις, από το ανώτερο θεσμικό όργανο των Περιφερειών, το Περιφερειακό Συμβούλιο και μεταβιβάστηκαν στις Οικονομικές Επιτροπές, τις οποίες ήδη έχει φροντίσει η Κυβέρνηση να προικίσει με πλαστές πλειοψηφίες.

Με το τέλος της θεατρικής παράστασης που στήθηκε σήμερα στο Κοινοβούλιο όλοι καταλάβαμε…

Καταλάβαμε την αναγκαιότητα που υπήρχε για τη Νέα Δημοκρατία και για συγκεκριμένα πολιτικά στελέχη του ΚΙΝΑΛ να βρίσκεται στη θέση του Περιφερειάρχη ένα πρόσωπο, που εκτελεί τυφλά τις εντολές των Κυβερνώντων.

Καταλάβαμε ποιοι και γιατί είναι πίσω από τη συμπόρευση της Νέας Δημοκρατίας και του Κινήματος Αλλαγής και στη Βουλή, αλλά και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Εκείνο που δεν έχουν καταλάβει, ακόμα, οι όψιμοι σωτήρες του έργου, είναι ότι η οριστική λύση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τις πρωτοβουλίες που θα αναλάβει το ερχόμενο χρονικό διάστημα η παράταξη του κ. Τατούλη.

Διαθέτουμε και τη γνώση και την εμπειρία, αλλά και την υποχρέωση να διασώσουμε το έργο μας από τους πολιτικούς πάτρωνες που το οδηγούν στα βράχια και δεσμευόμαστε απέναντι στους πολίτες ότι αυτό θα πράξουμε.