6 Ελληνικά νοσοκομεία η χορήγηση πλάσματος σε σοβαρά νοσούντες

Ζωή και ελπίδα σε βαριά νοσούντες με κορονοϊό θα δώσει η θεραπεία με την χορήγηση πλάσματος από ιαθέντες. Διαβάστε πως θα γίνει η συλλογή πλάσματος και πόσοι ασθενείς θα συμμετάσχουν.

Ξεκινά η χορήγηση πλάσματος ιαθέντων από τον κορονοϊό σε σοβαρά νοσούντες. Ο κύριος ερευνητής της μελέτης καθηγητής  Θεραπευτικής- Ογκολογίας – Αιματολογίας, και πρύτανης του ΕΚΠΑ, Θάνος Δημόπουλος εξηγεί πως θα γίνει βήμα – βήμα η διαδικασία.

Αυτό που μένει για να ξεκινήσει είναι η έγκριση από τα Επιστημονικά Συμβούλια και των υπόλοιπων εμπλεκόμενων νοσηλευτικών ιδρυμάτων, η οποία αναμένεται να δοθεί τις αμέσως επόμενες μέρες, προκειμένου να ξεκινήσει η μελέτη.

Με δεδομένη την υψηλή μεταδοτικότητα της νόσου και την υψηλή θνητότητα των ευπαθών ομάδων, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη, λέει ο καθηγητής, για άμεσα διαθέσιμες θεραπείες. «Η εν λόγω μέθοδος κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, εφόσον ένας σημαντικός αριθμός ατόμων έχει αναρρώσει και μπορεί να χρησιμεύσει ως δότης πλάσματος, το οποίο περιέχει αντισώματα έναντι του SARS-Co-V2». Το πρωταρχικό στοιχείο που θα καθορίσει την επιτυχία αυτής της προσέγγισης, είναι η επιβίωση των ασθενών στις τρεις εβδομάδες, στον ένα μήνα, και στους δύο μήνες από την ένταξη στη μελέτη, η οποία θα αρχίσει σε ένα δείγμα τουλάχιστον 60 ασθενών, και θα διαρκέσει 20 μήνες, αναφέρει ο κ Δημόπουλος. Τονίζει παράλληλα  το σημαντικό ρόλο που θα παίξουν στη μελέτη, το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, το Ινστιτούτο Παστέρ, αλλά και ο καθηγητής  Γ. Παυλάκης από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου (NCI) των ΗΠΑ.

Πως θα συλλεχθεί το πλάσμα

«Το πλάσμα θα συλλεχθεί με πλασμαφαίρεση, στοχεύοντας σε όγκο 600-700 ml ανά συνεδρία αφαίρεσης. Ο όγκος που συλλέγεται μετά από μια πλασμαφαίρεση θα χωριστεί σε 3 θεραπευτικές μονάδες όγκου 200-233 ml. Κάθε ασθενής λαμβάνει συνολικά 3 μονάδες διαδοχικά, με απόσταση δύο ημερών μεταξύ τους. Επομένως, η αναλογία είναι ένας δότης ανά έναν ασθενή. Ωστόσο, πολλαπλές συνεδρίες αφαίρεσης ανά δότη είναι εφικτές, και άρα ένας δότης μπορεί να παρέχει πλάσμα για παραπάνω από έναν ασθενή».

Μια τεχνική που εφαρμόζεται από την περίοδο της Ισπανικής Γρίπης

Αρκετές μελέτες λέει ο κ. Δημόπουλος έχουν  δείξει ότι η έγχυση πλάσματος από αναρρώσαντες σε νοσούντες οδήγησε σε μείωση της παραμονής στο νοσοκομείο και μείωση της θνητότητας από την περίοδο της Ισπανικής Γρίπης το 1918, έως και τη σύγχρονη εποχή στις επιδημίες Sars και Mers, αλλά και στη πανδημία της influenza A H1N1 το 2009. Παρόμοιες μελέτες πάντως αυτή τη στιγμή γίνονται σε πολλές χώρες, όπως στις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Κίνα και αλλού.

Στην μελέτη θα συμπεριληφθούν τουλάχιστον 60 ασθενείς με σοβαρή νόσο COVID-19.

Στο ερώτημα με τι ένδειξη λαμβάνεται το αίμα από τον ιαθέντα και πόσες μέρες πρέπει να έχουν περάσει απο την ίαση του και πως υπολογίζεται αυτό απαντά: «Είναι απαραίτητο να πληρούνται τα ακόλουθα κριτήρια για την ένταξη ενός δότη στη μελέτη: δύο αρνητικά αποτελέσματα με την τεχνική PCR για SARS-CoV-2 (ρινικό και / ή φαρυγγικό επίχρισμα). Μεσοδιάστημα τουλάχιστον 2 εβδομάδων μετά την πλήρη ανάρρωση από λοίμωξη με SARS-CoV-2 και ανοσοαπόκριση με την ανίχνευση IgG αντισωμάτων έναντι του SARS-CoV-2 στο πλάσμα του δότη».

Σε ποιους ασθενείς απευθύνεται

Σε ασθενείς με αναπνευστική δυσχέρεια που δεν χρειάζονται ακόμη μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, αλλά είναι αυξημένου κινδύνου να αναπτύξουν ARDS (σύνδρομο οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας) και σε ασθενείς που απαιτούν νοσηλεία σε ΜΕΘ με ή χωρίς μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Τα βασικά  κριτήρια ένταξης ασθενών για να συμπεριληφθούν στη συγκεκριμένη μελέτη περιλαμβάνουν: επιβεβαιωμένη λοίμωξη από SARS-CoV-2,  έναρξη συμπτωμάτων όχι για περισσότερο από 12 ημέρες από την ένταξη στη μελέτη, και σοβαρή μορφή της νόσου που μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή (αναπνευστική ανεπάρκεια, σηπτικό σοκ, ανεπάρκεια πολλών οργάνων).

Αυτή η θεραπεία είναι προσωρινή μέχρι να βρεθεί κάποιο εμβόλιο ή κάποια άλλη θεραπεία;

«Η θεραπεία αποσκοπεί στην υποστήριξη ασθενών με σοβαρή νόσο COVID-19. Δεν έχει σκοπό να υποκαταστήσει το εμβόλιο ή κάποια άλλη ειδική θεραπευτική  αγωγή. Ευελπιστούμε ότι όσο νέες θεραπείες γίνονται διαθέσιμες και ειδικά  όταν το εμβόλιο θα γίνει διαθέσιμο για το ευρύ κοινό, τόσο λιγότεροι θα  είναι οι ασθενείς με σοβαρή νόσο COVID-19».

Στο ερώτημα τι προβλέπει το πρωτόκολλο για την χορήγηση πλάσματος και πόσα άτομα μπορούν να θεραπευθούν από το πλάσμα ενός ατόμου ο κ. Δημόπουλος απαντά:

«Το πλάσμα θα συλλεχθεί με πλασμαφαίρεση, στοχεύοντας σε όγκο 600-700 ml ανά συνεδρία αφαίρεσης. Ο όγκος που συλλέγεται μετά από μια πλασμαφαίρεση θα χωριστεί σε 3 θεραπευτικές μονάδες όγκου 200-233 ml. Κάθε ασθενής λαμβάνει συνολικά 3 μονάδες διαδοχικά με απόσταση δύο ημερών μεταξύ τους. Επομένως, η αναλογία είναι ένας δότης ανά έναν ασθενή. Ωστόσο, πολλαπλές συνεδρίες αφαίρεσης ανά δότη είναι εφικτές, και άρα ένας δότης μπορεί να παρέχει  πλάσμα για παραπάνω από έναν ασθενή».

Ερωτηθείς πόσο διαρκεί η αποτελεσματικότητα της  μεθόδου και αν η ποσότητα αντισωμάτων ενδέχεται να σχετίζεται με την αποτελεσματικότητα απαντά:

«Η χορήγηση άνοσου ορού δεν αποσκοπεί στην επίτευξη μακροχρόνιας ανοσίας στον ασθενή. Θα χρησιμοποιηθεί σε βαρέως πάσχοντες ώστε να διαπιστωθεί το  όφελος σε αυτή τη φάση της νόσου. Μακρόχρονη ανοσιακή απάντηση του οργανισμού επιτυγχάνεται με τον εμβολιασμό. Το εάν η ποσότητα ή/και η ποιότητα των αντισωμάτων που χορηγούνται σχετίζεται με την αποτελεσματικότητα της μεθόδου αποτελεί ερώτημα το οποίο θα διερευνηθεί στο πλαίσιο της μελέτης μας».

Η μέθοδος έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε ασθένειες όπως πνευμονία, πολιομυελίτιδα, ιλαρά, παρωτίτιδα, SARS, ΜERS, διφθερίτιδα, στον αιμορραγικό πυρετό της Αργεντινής, αλλά και στην Ισπανική Γρίπη του 1918. Έχετε δεδομένα από τα οποία να γνωρίζετε  πως λειτούργησε στο παρελθόν έτσι ώστε να την δοκιμάζετε τώρα για τον νέο κορονοϊό;

«Η χορήγηση πλάσματος από ασθενείς οι οποίοι ανάρρωσαν από το σύνδρομο  σοβαρής αναπνευστικής δυσχέρειας (SARS) χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία σε  βαρέως πάσχοντες από τη νόσο που εμφάνιζαν επιδείνωση της κλινικής εικόνας παρά την χορήγηση υψηλών δόσεων μεθυλοπρεδνιζολόνης. Αρκετές μελέτες έχουν  δείξει ότι η έγχυση πλάσματος από αναρρώσαντες ασθενείς οδήγησε σε μείωση  της παραμονής στο νοσοκομείο και μείωση της θνητότητας. Κατά την διάρκεια της επιδημίας με τον ιό Ebola  το 2014, o ΠΟΥ υιοθέτησε την πρακτική χορήγησης πλάσματος από αναρρώσαντες με τη μορφή της εμπειρικής θεραπείας κατά την διάρκεια της έξαρσης της νόσου. Το 2015 εκπονήθηκε πρωτόκολλο για την αντιμετώπιση του κορονοϊού του Αναπνευστικού Συνδρόμου της Μέσης  Ανατολής (MERS-CoV) που περιελάμβανε την χρήση πλάσματος από αναρρώσαντες. Στην πανδημία του 2009 της influenza A H1N1 προοπτική μελέτη έδειξε ότι η  χορήγηση πλάσματος που ελήφθη με πλασμαφαίρεση από αναρρώσαντες δότες, είχε ως αποτέλεσμα, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, σημαντική μείωση της  θνητότητας ασθενών με βαριά μορφή της νόσου, που είχαν εισαχθεί σε μονάδες εντατικής θεραπείας. Επιπλέον στη μελέτη φάνηκε ότι το φορτίο του ιού ήταν σημαντικά μικρότερο μετά την εισαγωγή στη ΜΕΘ, στην ομάδα των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με έγχυση πλάσματος αναρρωσάντων ασθενών. Tα θετικά αυτά αποτελέσματα έχουν επιβεβαιωθεί και από μετα-αναλύσεις. Επίσης μία άλλη μετα-ανάλυση που περιέλαβε 8 μελέτες με 1703 ασθενείς που έπασχαν από την Ισπανική γρίπη του 1918 και οι οποίοι έλαβαν παράγωγα αίματος από αναρρώσαντες ασθενείς έδειξε συνολική απόλυτη μείωση της θνητότητας κατά  20%».