Πρώτον, να θεσπιστεί υποχρεωτικό για όλα τα κράτη-µέλη η επιδότηση της βασικής ενίσχυσης σε µόνιµους βοσκότοπους να είναι τουλάχιστον ίση µε το µέσο όρο ενισχύσεων που λαµβάνουν όλοι οι αγρότες στη χώρα. Επιπλέον, προβλέπει ευελιξία στην προσθήκη επιπλέον επιλέξιµων εκταρίων βοσκήσιµων γαιών όταν, για λόγους βιοποικιλότητας, ορισµένα φυτά συνυπάρχουν στο λιβάδι.
∆εύτερον, να αυξηθεί το ελάχιστο µερίδιο των πόρων από το 5 στο 7% που θα πρέπει να δεσµεύσουν τα κράτη-µέλη από τις άµεσες ενισχύσεις για το καθεστώς «Αναδιανεµητικής Ενίσχυσης» που προβλέπει πρόσθετη στήριξη για µικρές και µεσαίες εκµεταλλεύσεις.
H πρόταση που αφορά τα βοσκοτόπια, πολύ απλά σηµαίνει για τους Έλληνες κτηνοτρόφους, ποσό ενίσχυσης που θα κυµαίνεται κοντά στα 40 ευρώ το στρέµµα (µε βάση αποκλειστικά τον εθνικό φάκελο 2014-2020), όσο δηλαδή είναι ο µέσος όρος της βασικής ενίσχυσης ανά εκµετάλλευση στην Ελλάδα. Μιλάµε δηλαδή για διπλασιασµό σε σχέση από τη µέση αξία δικαιώµατος για τα βοσκοτόπια. Έτσι η βοσκήσιµη γη αποκτά καθαρή και µεγάλη αξία ενώ καθίσταται αυτονόητο πως η κατανοµή της θα πρέπει να πάει εκεί που πρέπει βάζοντας στην άκρη του επιτήδειους.
Όσον αφορά τη δεύτερη πρόταση που αφορά το καθεστώς Αναδιανεµητικής Ενίσχυσης: Με δεδοµένο ότι περίπου 2 δισ. ετησίως διανέµονται στην Ελλάδα υπό την µορφή άµεσων ενισχύσεων και εφόσον η χώρα υποχρεώνεται στα στρατηγικά της σχέδια για την επερχόµενη ΚΑΠ να ενεργοποιήσει το καθεστώς αυτό µε 7% ποσοστό επί των άµεσων προκύπτει ένα ποσό των 140 εκατ. ευρώ. ∆ηλαδή, 450 ευρώ για κάθε έναν από τους 300.000 αγρότες (µικρές και µεσαίες εκµεταλλεύσεις της χώρας) που θα πληρούν τις προϋποθέσεις ένταξης.
Ιστορικά δικαιώµατα από ελιές και βαµβάκι στον «κουβά» της αναδιανεµητικής
Πώς λοιπόν από τη µία θα χρηµατοδοτηθεί η αύξηση των ενισχύσεων στους βοσκότοπους και από την άλλη θα βρεθούν οι πόροι από τις άµεσες ενισχύσεις για τον κουµπαρά της αναδιανεµητικής. Εδώ λοιπόν έρχεται και κουµπώνει το σενάριο του Καθεστώτος Ενιαίας Στρεµµατικής Ενίσχυσης. Έτσι τα ιστορικά δικαιώµατα δεν θα υπήρχαν πλέον, κάτι που θα επηρέαζε σαφώς µεγάλο αριθµό εκµεταλλεύσεων ελαιοκαλλιέργειας και βαµβακιού (περίπου το 40% των ελληνικών εκµεταλλεύσεων) δηµιουργώντας το κεφάλαιο από το οποίο θα ερχόταν να χρηµατοδοτηθεί η αναδιανεµητική ενίσχυση. ∆ηλαδή, περίπου οι µισές εκµεταλλεύσεις της χώρας θα χρηµατοδοτούσαν τις άλλες µισές.
Για τα βοσκοτόπια τα πράγµατα είναι πιο απλά. Οι αροτραίες σε γενικό επίπεδο θα έµεναν σταθερές στο ποσό που θα λάµβαναν, ενώ η απώλεια θα προερχόταν από τις δενδροκαλλιέργειες. Ωστόσο, για τους δενδρώνες η κατάσταση όπως και να διαµορφωθεί, δηλαδή 10 ευρώ πάνω ή κάτω το στρέµµα, λίγη µπορεί να έχει σηµασία σε σχέση µε τον τζίρο που χαρακτηρίζει τις πολυετείς καλλιέργειες. Για παράδειγµα όταν ένα στρέµµα ακτινιδίου µπορεί να έχει απόδοση 3.000-4.000 κιλά το στρέµµα, ο παραγωγός πάει από την αγορά να διεκδικήσει τον τζίρο του και δεν βασίζεται στη βασική ενίσχυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου