ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Από μικρή παρατηρούσα στην πόλη μου την Πάτρα, κατά τη διάρκεια προεκλογικών περιόδων, έναν οργασμό ασφαλτοστρώσεων. Και πιο συγκεκριμένα ασφαλτοστρώσεις κατά το πλείστον κεντρικών δρόμων ή τμημάτων αυτών.
Μεγαλώνοντας και μετοικώντας σε διαφορετικούς Δήμους της Αττικής και τα τελευταία χρόνια στο Δήμο Καλαμάτας γινόμουν και γίνομαι μάρτυρας του ίδιου έργου. Διαφορετικοί Δήμοι, διαφορετικοί Δήμαρχοι, διαφορετικά κόμματα αλλά η ίδια φιλοσοφία: Ασφαλτοστρώνουμε πριν τις εκλογές, κεντρικούς δρόμους (τη βιτρίνα) επί το πλείστον και ίσως να είμαι αρκετά επιεικής που δε λέω μόνο κεντρικούς δρόμους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δε είναι κατεστραμμένοι, ενώ οι αθέατες γειτονιές της πόλης παραμένουν με τις ατελείωτες, επικίνδυνες λακκούβες και τα άπειρα μπαλώματα στους δρόμους τους, ταλαιπωρώντας καθημερινά οχήματα και πολίτες.
Παράδειγμα τρανταχτό η επικείμενη ασφαλτόστρωση της οδού Κρήτης, ενός δρόμου σχετικά καινούργιου και χωρίς θέματα, αλλά μια από τις «βιτρίνες» της πόλης. Στον αντίποδα η οδός Μελετίου Καραμπίνη ( και αρκετές άλλες μέσα την πόλη), κάποια μέτρα βόρεια της Κρήτης πάνω από το Στάδιο της Παραλίας, μπροστά από το συγκρότημα σχολείων (Δημοτικού, Γυμνασίων, Λυκείων και Ειδικού Σχολείου), ενός δρόμου εντελώς κατεστραμμένου.
Εικ. 1, 2 Οδός Μ. Καραμπίνη
Οι εικόνες και η κοινή λογική μιλούν από μόνες τους, η πολιτική λογική αντιτίθεται.
Θα κλείσω με τα λόγια ενός πρώην Αντιδημάρχου του Δήμου Καλαμάτας, σε διαμαρτυρία για τον ανύπαρκτο φωτισμό της γειτονιάς μου, πως «πρώτα φτιάχνουμε το σαλόνι και μετά την τουαλέτα». Δυστυχώς μετά από χρόνια και αλλαγή Αντιδημάρχων η γειτονιά μου παραμένει στα σκοτάδια και τώρα και χωρίς δρόμους, γιατί προτεραιότητα έχουν πάντα τα «σαλόνια»!
Άραγε θα αλλάξει ποτέ αυτή η νοοτροπία; Οι φόροι και τα δημοτικά τέλη που πληρώνουν όλοι οι κάτοικοι και όχι μόνο αυτοί του κέντρου της πόλης, θα έχουν αντίκρισμα; Και πότε οι γειτονιές θα αποκτήσουν όλες την ίδια αξία;
Α.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου