Σήμερα όπως εξελίσσεται το ελληνικό αστικό τοπίο τα προβλήματα που προκύπτουν είναι δυσεπίλυτα. Η ευπάθεια στην κλιματική αλλαγή, η έλλειψη πρασίνου, η μη αξιοποίηση ελεύθερων χώρων και η έλλειψη για το εγχείρημα της «εκτόνωσης» του, το καθιστούν ευάλωτο.
Παράλληλα η έλλειψη ενοποίησης των μνημείων και της ανάδειξης τους, καθιστούν τα αστικά κέντρα που δεν έχουν επενδύσει σε αυτό το ζήτημα αδιάφορα, καθώς δεν έχουν μια ταυτότητα.
Η πόλη της Μεσσήνης ενώ έχει τις προδιαγραφές να αξιοποιήσει τόσο την δημιουργία χώρων πρασίνου σε συνδυασμό με την δημιουργία πολιτιστικών διαδρομών, παραμένει στην «ακινησία» και δυστυχώς δεν διεκδικεί τρόπους που θα την κάνουν ελκυστική ώστε να προσελκύσει επισκέπτες αλλά κυρίως να «συστηθεί εκ νέου» η πόλη στους πολίτες της, αλλάζοντας τη καθημερινότητα. Απαιτείται συνεργασία φορέων συλλόγων και Δήμου αρχικά με κοινό στόχο την ευαισθητοποίηση πολιτών κάθε ηλικίας για την ενεργοποίηση τους στη κοινή εμπειρία της προστασίας του φυσικού και πολιτιστικού πλούτου.
Από το Παλαιό Τελωνείο μέχρι τα ιστορικά κτίρια της πόλης τις εκκλησίες και τα σημεία αναφοράς, με μια σειρά από περιπάτους, πεζοπορίες, θεματικές περιηγήσεις, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κ.λ.π. απαιτούνται δράσεις ανοιχτές στο κοινό που θα συμβάλλουν στην ενεργοποίηση των πολιτών.
Τόσο το αλσύλλιο της Μπούκας όσο και η παρόχθια ζώνη του Παμίσου αλλά και η αξιοποίηση και μεταμόρφωση των ελευθέρων χώρων σε χώρων πρασίνου θα αλλάξουν την εικόνα της πόλης. Η Μεσσήνη μπορεί να συνδυάσει όλα τα παραπάνω, έχει τα εχέγγυα, χρειάζεται όμως η χάραξη κοινής στρατηγικής.
Γιάννης Λάσκαρης,
Πρώην Δημοτικός Σύμβουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου